Uroczystość Wszystkich Świętych

W poniedziałek, 1 listopada 2021 roku przeżywaliśmy Uroczystość Wszystkich Świętych. Msze św.
w parafii Nozdrzec były odprawiane: o godz.8.00, 11.00 i 14.00, po której tradycyjnie była procesja na cmentarz, gdzie przy pięciu stacjach modliliśmy się za naszych zmarłych. Mszy Św. przewodniczył ks. proboszcz Janusz Marszałek, a homilię wygłosił nasz rodak ks. diakon Adam Jakielaszek, który później przewodniczył procesji na cmentarz. W ostatnim czasie wykonano wiele prac przy naszym cmentarzu, wylano asfalt w alejce bocznej na cmentarzu, plantowano i modernizowano teren przy cmentarzu. Dziękujemy wszystkim dobroczyńcom i ofiarodawcom, którzy pracowali jako wolontariusze oraz tym wszystkim, którzy wspierali w czasie tych dni kwestę cmentarną. Serdeczne Bóg zapłać!

Homilia na XXXI niedzielę zwykłą – 31 października 2021

„Weźcie to stąd, a z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!”
W czasie żydowskich świąt zewnętrzny dziedziniec świątynny – zwany „dziedzińcem pogan” stawał się swego rodzaju rynkiem. Cały handel był całkowicie legalny i  uzasadniony religijnie; zaaprobowany przez Sanhedryn – Wysoką Radę, przez faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Pomimo oficjalnej aprobaty ze strony elity religijnej wywołał oburzenie Jezusa. Skąd ten nagły gniew i agresja ze strony Pana Jezusa? To wynika ze znieważenia domu Bożego, a przez to samego Boga. Wystąpienie Jezusa w świątyni przypomina gniew Mojżesza, który roztrzaskał kamienne tablice Dekalogu przed ludem, który podczas jego nieobecności oddawał kult złotemu cielcowi.
„Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: <<Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie>>”
Jezus mocno protestuje przeciwko temu, że świątynia jerozolimska, zamiast domu modlitwy, stała się miejscem handlu religijnego, a ludzka pobożność została wykorzystana do robienia interesów i wzbogacenia się. Celebrowano „liturgię rynku” – czyli rytuał pieniądza. Jeśli w świątyni nie celebruje się liturgii, modlitwy i chwały Bożej,  to miejsce to staje się w/g słów Jezusa „jaskinią zbójców”.
Chociaż Jezus rozgniewał się na swoich braci, wypowiadając ostre, radykalne słowa i reagując agresją – wyrzucając ich ze świątyni, to jednak nie pragnie potępienia człowieka; przeciwnie z całą mocą podkreśla miłość Ojca, a Jego święty gniew jest wyrazem troski o  ludzi, aby nie zatracili w sobie istoty człowieczeństwa.
Postawmy sobie kolejny raz pytanie: a co by Jezus zrobił dziś, gdyby wszedł do naszej świątyni? W jakich sytuacjach Jezus mógłby zareagować gniewem? Czy nie wtedy, gdy nie potrafimy należycie się zachować, kiedy rozmawiamy
i przeszkadzamy innym w skupieniu, kiedy zapominamy, że kościół to nie plaża i wewn. świątyni obowiązuje strój bardziej godny niż swobodny, kiedy nie zawsze panujemy nad tym gdzie nasze dzieci i młodzież są w czasie Mszy Św. – czy w ogóle poszli na Eucharystię? W czasie pandemii trochę sobie pofolgowaliśmy w sprawach wiary – tak łatwo dyspensując się od uczestnictwa w Eucharystii – każdy rozumie, że jeśli ktoś jest chory,  jeśli ma obawy i lęki przed zakażeniem, to sprawa oczywista – ale czasami trudno było oprzeć się wrażeniu, bo czy nie wyglądało to  trochę tak: w sklepach, w galeriach, na bazarach, na targu, na plaży– nie ma pandemii, a w kościele jest…..
Dziś Chrystus przestrzega nas, abyśmy nie byli tandetnymi handlarzami świątynnymi! Nie można przychodzić do świątyni i nadużywać tego miejsca, aby „ubić interes z Panem Bogiem” – na zasadzie transakcji wymiennej: Ty dasz mi malutkie miejsce w Raju, a ja odpłacę moją Mszą niedzielną i kilkoma modlitwami,  ja ci złożę małą ofiarkę, a ty daj mi zdrowie; ja postaram się zachowywać przykazanie, a Ty ustrzeż mnie przed chorobą, albo uciążliwym sąsiadem, który jest męczący!
Czy nie traktuję świątyni jako miejsca „handlu wymiennego?”  W jaki sposób przeżywam liturgię i modlitwę? Czy ma ona wpływ na moje życie osobiste, rodzinne i zawodowe? Co jeszcze muszę uporządkować w moim życiu, by mój dar, moja ofiara była miła Bogu?
Daniel Ange napisał: „Czy patrzyłeś na witraże od zewnątrz świątyni? Trzeba być wewnątrz i oglądać je przy pełnym świetle. Od zewnątrz nie można zrozumieć Kościoła, a od wewnątrz trzeba nań rzucić światło Ducha Świętego. Trzeba patrzeć na Jego oblubienicę oczami Jezusa i kochać Jego sercem”. Żeby zrozumieć Kościół, Jego Misję i Naukę Chrystusa, trzeba wejść do środka Kościoła. Nigdy nie zrozumieją go ci, którzy stoją na zewn. – tzn. – którzy widzą tylko błędy, grzechy i upadłość K-ła, którzy nieustannie go atakują, widząc w nim samo zło – a nie widzą bogactwa i duchowej głębi, którą na przestrzeni dziejów ta Chrystusowa Wspólnota karmi swoich braci i siostry w wierze.
Pięknie to ukazał Bł. Kard. Stefan Wyszyński; „Nie lękajmy się o Kościół, że gdy za bardzo wejdzie w życie ludzkie, to się trochę przybrudzi. To jest Kościół grzeszników i świętych, Kościół pszenicy i kąkolu, Kościół wprawdzie Boży, ale też i ludzki”.
Spodobało się Chrystusowi zbawić ludzi we Wspólnocie Kościoła. Chrystus do tego stopnia ukochał swoich braci i siostry w wierze, że oddał za nich swoje życie na krzyżu i pragnie zbawienia i nawrócenia nawet największych grzeszników. Chrystus kocha nas jako swój Kościół, bo wierzy, że jest to prawdziwa wspólnota przemieniająca każdego człowieka ku dobremu. A skoro tak, to dlaczego nas dziwi a może nawet gorszy to, że niektórzy błądzą
i grzeszą, że pogubili się w życiu – ich tez trzeba na nowo zaprosić i przygarnąć, bo jest dla nich miejsce w tej wspólnocie.
Dziś świątynie są miejscami najczęściej atakowanymi przez ludzi niewierzących, a ludzie wierzący boją się stanąć w obronie wiary i wolności religijnej. Bo prawdziwa Wspólnota Chrystusowego Kościoła powinna być źródłem prawdziwej obrony wiary, moralności i jedności.  Pięknie opisał to św. Ojciec Pio z Pietrelciny: „Tak jak zaprawa trzyma cegły w budowli, tak miłość i posłuszeństwo Bogu jednoczą ludzi w Kościele”.
Pytanie: Czy jest nim naprawdę?! Na pewno nie jest, kiedy ludzie ze sobą są zwaśnieni, kiedy nie potrafią sobie wybaczyć, kiedy się kłócą, obarczają się winą i odpowiedzialnością za zło.  Dom który jest skłócony nie może przetrwać. Małżeństwo, rodzina, wspólnota, która jest skłócona, ulega rozbiciu. W ostatnim czasie doświadczamy w naszej wspólnocie wielu trudnych sytuacji, wielu nieszczęść, chorób, wielu doświadczeń. I to jest budujące, że potrafimy współczuć, że umiemy wspierać się za siebie modlić, kiedy wspieramy siebie nawzajem.
Bo na tym polega prawdziwe braterstwo we wspólnocie, kiedy „jedni drugich brzemiona nosimy” – czyli się wspieramy, pocieszamy, kiedy staramy się w cierpieniu łączyć i jednoczyć ze sobą. Niech dla nas wzorem będzie pierwsza wspólnota Jerozolimska Apostołowie, uczniowie, niewiasty, którzy na czele z Maryją trwali na modlitwie i zostali umocnieni darami Ducha Św. Budujmy tak w naszej parafii, w naszych domach i rodzinach, pamiętając że tylko prawdziwa troska o wspólnotowe dobre i o siebie jest właściwym elementem budowania wspólnotowej jedności Chrystusowego Kościoła. Amen.

Rocznica Poświęcenia własnego kościoła – 31 października 2021

  1. Dziś przypada rocznica poświęcenia własnego kościoła. Dziękujemy Bogu za wszystkich ofiarodawców i budowniczych świątyni, za wszystkich kapłanów, siostry zakonne oraz osoby świeckie, którzy posługiwali przez lata w naszej parafii.
  2. Składka z ostatniej niedzieli października przeznaczona jest na potrzeby naszej parafii.
  3. O godz. 15.15 będzie rozdanie pamiątkowych nagród dla dzieci, które przez cały miesiąc uczestniczyły w nabożeństwach różańcowych, a potem ostatni raz nabożeństwo o godz. 15.30 /dzieci przynoszą plansze/.
  4. Modlitwę Różańcową przed sumą prowadzą Siostry Dominikanki, w poniedziałek, 1 listopada br. – Róża MB Fatimskiej, a za tydzień Róża Nawiedzenia Św. Elżbiety.
  5. Dziś, 31 października br. i jutro, 1 listopada br. jest organizowana tradycyjnie Kwesta Cmentarna na cele cmentarne. Dziękujemy wszystkim ofiarodawcom i tym, którzy podjęli się zbiórki w tym czasie.
  6. We wtorek Koronkę do 7 Boleści Matki Bożej prowadzi Róża I, a w środę zapraszamy na Nowennę do MB Nieustającej Pomocy.
  7. W tym tygodniu w liturgii Kościoła wspominamy:
    – w poniedziałek, 1 listopada br. – Uroczystość Wszystkich Świętych;
    – we wtorek, 2 listopada br. – Dzień Zaduszny;
    – w czwartek, 4 listopada br. – Św. Karola Boromeusza,
    Wszystkim solenizantom i jubilatom tygodnia życzymy Bożego błogosławieństwa na każdy dzień.
  8. W poniedziałek, 1 listopada br. przypada Uroczystość Wszystkich Świętych. Msze Św. będą odprawiane: o godz. 8.00, 11.00 i 14.00. Po Mszy Św. o godz. 14.00 wyruszy procesja na cmentarz – modlitwa za zmarłych przy pięciu stacjach /po procesji możliwość poświęcenia nagrobków/. Przez cały dzień będą otwarte ubikacje przy kaplicy pogrzebowej – jest także toy-toy. Dziękuję za zrozumienie i za naprawdę jak do tej pory wzorowy porządek na cmentarzu /jeden kontener wystawiony/.
  9. We wtorek, 2 listopada br. przypada Dzień Zaduszny –Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. Msze Św. będą odprawione o godz. 00 i 17.00.
  10. W Uroczystość Wszystkich Świętych i w Dzień Zaduszny wierni mogą zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami, który może być ofiarowany za zmarłych /pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy, odmówienie modlitwy Ojcze nasz…, Wierzę w Boga… i modlitwy w intencjach Ojca Św./ W listopadzie można zyskiwać odpusty zupełne za pobożne nawiedzenie cmentarza /odmówienie modlitwy Ojcze nasz…, Wierzę w Boga…, jakiejkolwiek modlitwy za zmarłych i modlitwy w intencjach Ojca Św./ W dniach: 1-8 listopada br. odpust jest zupełny, a w pozostałych dniach odpust jest cząstkowy.
  11. Modlitwa wypominkowa w naszej parafii rozpocznie się tradycyjnie od środy, 3 listopada br.
  12. We środę, 3 listopada br. będzie zbiórka płodów rolnych na WSD w Przemyślu. Od 10.00 będzie samochód z Seminarium, który najpierw pojedzie do Wary a potem do Nozdrzca. Bardzo proszę o pomoc i wsparcie naszego Seminarium – worki ustawiamy wzdłuż głównej drogi.
  13. W tym tygodniu przypada I czwartek, piątek i sobota miesiąca listopada. Adoracja w I czwartek miesiąca będzie od godz. 16.00 /możliwość spowiedzi – kl. VII, VIII/. Spowiedź chorych będzie w piątek, od godz. 9.00, a później od 16.15 w kościele /kl. IV, V, VI/
  14. Dziękujemy osobom które sprzątały kościół: Danuta Dżuła, Eugenia Chromiak, Grażyna Turek, Agata Buczek.
    O posprzątanie kościoła prosimy w tym tygodniu: Anna Skiba, Anna Kozdroń, Danuta Gibała, Beata Toczek, Barbara Kędzierska.
  15. Dziękuje pani Stanisławowi Toczek za wywiezienie złomu oraz panom: Andrzejowi Baranowi, Jerzemu Citakowi, Grzegorzowi Hadamowi i Eugeniuszowi Kociubie za załadunek złomu. Dziękuję panom: Grzegorzowi Baranowi i Grzegorzowi Hadamowi za naprawienie – wymianę stycznika w hydroforze w ubikacjach przy kaplicy pogrzebowej. Dziękuję także uczniom kl. VIII: Mateuszowi Kociubie, Mateuszowi Klebanowi, Fabianowi Górniakowi, Filipowi Potocznemu i Mateuszowi Kijowi za dobrowolną pomoc w zebraniu jabłek w sadzie.
  16. Ofiary na potrzeby kościoła i parafii złożyli:
    – Mariusz, Lidia CUPAK – 200 zł;
    – Małgorzata, Wacław DAŃKO – 400 zł;
    – Stanisław JAGUSZTYN – 200 zł;
    – Natalia, Marek MARSZAŁEK – 200 zł;
    – Jarosław PĘCHEREK – 300 zł.
    Serdeczne Bóg zapłać wszystkim ofiarodawcom!
  17. Za tydzień, 7 listopada br. – I niedziela miesiąca – Niedziela Adoracyjna. Zmiana tajemnic różańcowych będzie po sumie. Składka przeznaczona jest na potrzeby naszej Archidiecezji.
  18. Spotkania formacyjne w tym tygodniu:
    – w piątek – spotkanie Wspólnoty AA;
    – w sobotę – spotkanie scholi parafialnej.

List pasterski w związku z  XVI Zgromadzeniem Ogólnym Synodu Biskupów

SYNOD, CZYLI NASZA WSPÓLNA DROGA

Drogie Siostry, drodzy Bracia,

„(…) Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu” (Mk 10,45). To, usłyszane przed chwilą zdanie Chrystusa, można potraktować nie tylko jako streszczenie całej dzisiejszej liturgii Słowa, ale w ogóle jako streszczenie Ewangelii. Chrystus przyszedł, aby służyć! Nie możemy też pominąć kontekstu, w którym padły te słowa. Oto Jan i Jakub próbują sobie „załatwićˮ pierwsze miejsca w Królestwie Bożym. Inni uczniowie jawnie się na to oburzają, pewnie dlatego, że sami chcieliby je dostać. A Chrystus cierpliwie tłumaczy: przyszedłem nie dla pierwszych miejsc, przyszedłem, aby służyć i „dać swoje życie jako okup za wielu”(Mk 10,45).

Tłumaczy to także dzisiaj i nam. Tłumaczy to swojemu Kościołowi, który powinien – jak słyszeliśmy w drugim czytaniu – trwać mocno w wyznawaniu wiary (por. Hbr 4,14) i przez to wyznawanie, tak słowem, jak i stylem życia, ukazywać światu Chrystusa – Sługę. Nie uciekniemy dziś przed podwójnym pytaniem. Najpierw warto zapytać samego siebie: czy inni, patrząc na moje życie, mogą zobaczyć w nim odbicie Chrystusa-Sługi, czy raczej widzą tylko kogoś nieustannie zatroskanego o własną pozycję i własne sprawy, ciągle oburzonego na drugich, szczelnie zamkniętego w swoim mikroświecie? I dalej: co można zobaczyć, patrząc na życie naszych kościelnych wspólnot: Chrystusa pochylonego w służbie najsłabszym, czy zatroskanie o wizerunek instytucji, walkę o zwycięstwo takiej czy innej opcji duszpasterskiej, a nawet politycznej?

Napięcia i spory między uczniami Chrystusa nie są niczym nowym, co dzisiejsza Ewangelia dobitnie ilustruje. Być może jednak obecnie są one jeszcze bardziej gorszące, bo przecież misja Chrystusa już się dopełniła. Otrzymaliśmy już Ducha Świętego. Jego tchnienie może nas doprowadzić do wspólnego rozpoznania woli Bożej. Jak Go słuchamy? Jak wygląda w naszych wspólnotach rozmowa o tym, co dziś Duch Boży mówi do Kościoła? Na ile potrafimy odwrócić wzrok od własnych spraw i dostrzec drugich, z ich potrzebami i doświadczeniami?

Nie powinniśmy uciekać od tych pytań, jeśli chcemy, by Kościół – od małych wspólnot wewnątrz parafii, poprzez same parafie i diecezje, aż po jego wymiar powszechny – podążał drogami wskazanymi przez Ducha Świętego. Nim zabierzemy się za jakiekolwiek reformy, potrzebny jest nam rachunek sumienia z tego, jak ze sobą rozmawiamy, jak nawzajem się słuchamy i jak rozeznajemy wolę Bożą? Nie tylko w sposób osobisty i indywidualny, ale także wspólnotowy.

Tydzień temu papież Franciszek rozpoczął uroczyście XVI Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów na temat: „Ku Kościołowi synodalnemu:  komunia, uczestnictwo, misja”. Synod to narzędzie, którym Kościół posługuje się praktycznie od swoich początków. Apostołowie zbierali się razem, aby podejmować decyzje pod tchnieniem Bożego Ducha (por. Dz15,1-33). Potem przez wiele wieków następcy Apostołów – biskupi –gromadzili się na synodach, by rozeznawać, jaka jest wola Boża względem Kościoła. Przez wieki synody były podstawowym sposobem podejmowania kościelnych decyzji.

Tym razem papież Franciszek pragnie, aby w synodalnym doświadczeniu uczestniczyli nie tylko biskupi. Do pójścia wspólną drogą rozeznania woli Bożej zaprasza wszystkich – bo wszyscy przez chrzest i bierzmowanie otrzymali Ducha Świętego, a w Eucharystii karmią się jednym Ciałem Żyjącego Pana. W ten sposób budują Mistyczne Ciało Chrystusa, czyli Kościół, za który są współodpowiedzialni. Samo słowo „synod” oznacza podążanie wspólną drogą. Synodalne prace potrwają dwa lata. Najpierw będzie miała miejsce faza diecezjalna, w przyszłym roku kontynentalna, a wreszcie w 2023 – powszechna. Jednak papież Franciszek chce, aby styl wspólnotowego rozeznawania stał się stałą praktyką Kościoła.

W czasie synodu mamy przyjrzeć się temu, w jaki sposób razem, duchowni i świeccy, budujemy wspólnotę Kościoła, począwszy od najmniejszej parafii. Czy i jak w Kościele ze sobą rozmawiamy? Jak często spotykamy się, by wspólnie szukać woli Bożej, a gdy już do takiego spotkania dojdzie, to na ile potrafimy cierpliwie słuchać siebie nawzajem, szanując zdanie drugiego? Ile jest w nas odwagi, żeby wypowiadać to, co w sercu rozpoznajemy jako możliwy głos Ducha Świętego? Czy nasze wspólnoty dają nam poczucie bezpieczeństwa, gdy próbujemy wypowiedzieć sprawy trudne? Papież proponuje, żebyśmy się nad tym zastanowili na różnych poziomach organizacji Kościoła, zarówno w nieformalnym gremiach, jak i w ruchach, stowarzyszeniach, parafiach i diecezjach. I jeszcze jedno pytanie, które Ojciec Święty podkreśla szczególnie: czy z naszej rozmowy o Kościele nie wykluczamy tych, których głos łatwo zignorować, bo są z jakiegoś powodu słabsi, zmarginalizowani i mniej obecni w „głównym nurcie” życia Kościoła?

Synodalne podejście musi zachowywać wrażliwość na włączenie do rozmowy wszystkich, nie wiadomo bowiem, przez kogo Duch Święty zechce przemówić. On „wieje kędy chce” (por. J 3,8) i kogokolwiek może wybrać jako swoje narzędzie. Wykluczenie kogoś ze wspólnotowego rozeznania może więc oznaczać pozbawienie się możliwości rozpoznania woli Bożej. Synodalne podejmowanie decyzji nie jest łatwe, bo zakłada, że głos Ducha wychodzący od jednego członka wspólnoty zostanie potem rozpoznany przez pozostałych, w których działa przecież ten sam Duch. Cierpliwość w słuchaniu i gotowość do nawrócenia, czyli nie tylko do zmiany własnych przekonań, ale do przemiany serca, są w takiej wspólnej drodze nieodzowne. Tym właśnie synodalny styl podejmowania decyzji różni się zarówno od władzy absolutnej, gdzie rację ma sprawujący władzę, jak i od demokracji, gdzie zwycięża ten, kto jest w stanie zdobyć choćby minimalną większość. W Kościele rację ma Duch Święty, a wszystkie ludzkie struktury władzy muszą służyć temu, by rozpoznać Jego tchnienie i mu się poddać.

Ten ideał nie jest łatwy do osiągnięcia. W Kościele istnieją – także na mocy prawa – struktury synodalnego rozeznania, jak na przykład parafialne i diecezjalne rady duszpasterskie, rady prezbiterów. Niestety nie zawsze i nie wszędzie są one rzeczywistym doświadczeniem wspólnotowej drogi rozeznania świeckich i duchownych, przełożonych i podwładnych. Nie zawsze i nie wszędzie w Kościele szuka się głosów z peryferii. Nie zawsze i nie wszędzie wysłuchuje się z miłością i szacunkiem ludzi zranionych, odrzucanych, mało znaczących w oczach świata. Proponowany przez Papieża rachunek sumienia z synodalności może nam pomóc w zmierzeniu się z tymi problemami. Ale pomoże tylko wtedy, gdy spróbujemy w naszych wspólnotach – od najmniejszych po największe – szczerze porozmawiać. Tam, gdzie zaufanie zostało z jakiegoś powodu nadszarpnięte, będzie to bardzo trudne. Nie ma jednak lepszego sposobu na odbudowę zaufania, jak spotkanie, bycie razem, cierpliwy dialog, któremu towarzyszy świadomość Bożej obecności.

Realizacja papieskiego zaproszenia do uczestnictwa w synodzie wymaga oczywiście także pewnej organizacji. Chodzi bowiem nie tylko o same spotkania i rozmowy we wspólnotach, choć już one są wielką wartością. Synod ma być też okazją do uświadomienia sobie, gdzie jesteśmy na drodze budowania synodalnej wrażliwości, czyli do wskazania, jakie napotykamy trudności, a jakie mamy dobre praktyki i doświadczenia? Głosy z synodalnego dialogu we wspólnotach lokalnych trzeba będzie zebrać, podsumować, przekazać dalej. Wkrótce zatem parafie powinny otrzymać szczegółowe informacje na temat przebiegu diecezjalnego etapu synodu, który potrwa kilka najbliższych miesięcy.

Nie trzeba jednak czekać na wytyczne organizacyjne, by zacząć rozmawiać. Można zacząć od wspólnot rodzinnych i dialogu małżeńskiego. Można porozmawiać z sąsiadami, czy koleżankami i kolegami z pracy. Można już włączyć pytanie o to, jak wspólnie szukamy woli Bożej, w tematy spotkań wspólnot parafialnych, zakonnych, diecezjalnych. A przede wszystkim można i trzeba w modlitwie osobistej i wspólnotowej wzywać Ducha Świętego, aby towarzyszył swoim tchnieniem wszystkim synodalnym rozmowom. Żeby podpowiadał, jak włączać do dialogu tych, którzy trzymają się z boku, albo którzy zostali zepchnięci na peryferie naszych wspólnot. Żeby otwierał nam serca na to, co mają do powiedzenia inni. Żeby uczył słuchania cierpliwego, empatycznego, wytrwałego oraz mówienia pokornego i odważnego zarazem. Żeby umacniał Kościół w mężnym wyznawaniu wiary (por. Hbr 4,14), czyli w ukazywaniu światu Chrystusa, który „nie przyszedł aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10,45).

„Stajemy przed Tobą Duchu Święty, zgromadzeni w Twoje Imię. Pokaż nam drogę, którą powinniśmy iść i naucz jak nią podążać”!

Prosimy o Wasze życzliwe i żywe uczestnictwo w synodzie oraz życzymy wielu dobrych doświadczeń w czasie synodalnych spotkań.

Na wspólną drogę z serca błogosławimy, w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego!

Podpisali: Pasterze Kościoła w Polsce

Warszawa, dnia 7 października 2021 r.

XXX Niedziela zwykła – 24 października 2021

1. Rozpoczął się ostatni tydzień października – Miesiąca Różańca Świętego. Zapraszam i zachęcam tych, którzy jeszcze nie byli na różańcu do wspólnego uczestnictwa w nabożeństwach różańcowych o godz. 17.00.

2. Modlitwę różańcową w tym tygodniu poprowadzą: we wtorek – Akcja Katolicka, w środę – kl. IV, w czwartek – kl. V – w piątek kl.VI.

3. Modlitwę Różańcową w przed sumą prowadzi Róża MB Nieustającej Pomocy, a za tydzień Siostry Dominikanki.

4. We wtorek Koronkę do 7 Boleści Matki Bożej prowadzi Róża IV, a w środę zapraszamy na Nowennę do MB Nieustającej Pomocy /początek o godz. 16.45/.

5. W tym tygodniu w liturgii Kościoła wspominamy:
– dziś, 24 października br. – Bł. Jana Balickiego, kapłana – patrona DPP, patrona naszej Archidiecezji;
– w czwartek, 28 października br. – Święto Św. Szymona i Judy Tadeusza, Apostołów.
Wszystkim solenizantom i jubilatom tygodnia życzymy Bożego błogosławieństwa na każdy dzień.

6. Dziękujemy osobom które sprzątały kościół i grobu kapłanów: Wiktoria Socha, Agnieszka Kurzydło, Wiesława Konieczna, Irena Jagusztyn, Ewa Sochacka, Krzysztofa Gierula, Teresa Spandel.
O posprzątanie kościoła prosimy w tym tygodniu: Danuta Dżuła, Anna Skiba, Eugenia Chromiak, Grażyna Turek, Agata Buczek.

7. Dziękuje panu Stanisławowi Toczkowi za przywiezienie podsypki i kamyka na wyrównanie placu przy cmentarzu, dziękuję panu Władysławowi Skibie za przestawienie zegara do bicia dzwonów.

8. Z soboty na niedzielę, 30/31 października br. będzie zmiana czasu /przesuwamy zegarki z godz. 3.00 na 2.00/.

9. Za tydzień, 31 października br. i 1 listopada br. będzie tradycyjnie organizowana Kwesta Cmentarna na cele cmentarne, których nie brakuje /ogrodzenie oraz o odnowieniu zabytkowych pomników/.

10. Ofiary na potrzeby kościoła i parafii złożyli:
– Mieczysław CUPAK – 200 zł;
– Antoni DŻUŁA – 200 zł;
– Beata, Zbigniew KNAP – 300 zł;
– Andrzej LUBIŃSKI – 300 zł;
– Adolf SOCHACKI – 200 zł;
– Bogusława SZPIECH – 200 zł;
– Kazimierz TOCZEK – 200 zł.
Serdeczne Bóg zapłać wszystkim ofiarodawcom!

11. Spotkania formacyjne w tym tygodniu:
– w czwartek, po Mszy Św. – spotkanie formacyjne uczniów kl. VI-VIII;
– w piątek, po Mszy Św. – spotkanie Wspólnoty AA;
– w sobotę, o godz.9.00 – spotkanie scholi parafialnej.

12. Za tydzień, 31 października br. ostatnia niedziela miesiąca – składka przeznaczona na potrzeby naszej parafii.