XXV Niedziela zwykła – 24 września 2023

  1. Dzisiejsza składka przeznaczona jest na potrzeby naszej parafii.
  2. W tym tygodniu Msze Święte będą odprawiane o 18.00; w sobotę o godz. 8.00.
  3. Modlitwę różańcową prowadzi Róża NMP z Lourdes, a za tydzień Parafialny Zespól „CARITAS”.
  4. W tygodniu w liturgii Kościoła wspominamy:
    – we wtorek, 26 września br.Św. Kosmy i Damiana, męczenników;
    – w środę, 27 września br. – Św. Wincentego a Paulo, kapłana;
    – w czwartek, 28 września br. – Św. Wacława, króla;
    – w piątek, 29 września br. – Święto Świętych Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała /w dekanacie odpust w Pawłokomie – parafia Dylągowa, o godz. 11.00/;
    – w sobotę, 30  września br. – Św. Hieronima, kapłana i doktora Kościoła.
    Wszystkim solenizantom i jubilatom tygodnia składam najlepsze życzenia.
  5. We wtorek Koronkę do 7 Boleści MB prowadzi Róża I, a w środę Nowenna do MB Nieustającej Pomocy, a po niej Msza Św. /początek o godz. 18.00/.
    Dziękujemy wszystkim osobom, które wczoraj sprzątały kościół i ofiarowały kwiaty na wystrój świątyni:
    /drugie sprzątanie w poniedziałek/.
    O posprzątanie kościoła w najbliższym tygodniu prosimy /w sobotę o godz. 8.30/:
  6. Za tydzień, 1 października br. – rozpoczynają się Nabożeństwa Różańcowe ku czci NMP, pod hasłem: „PROŚMY O POKÓJ”. Zachęcamy do licznego udziału w nabożeństwach dzieci, młodzież i starszych.Za odmówienie Różańca, w rodzinie, społeczności zakonnej lub innej wspólnocie zebranej do realizacji wzniosłych celów można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
  7. Nabożeństwa Różańcowe w naszej parafii, połączone z wystawieniem Najśw. Sakramentu, czytanką i błogosławieństwem na zakończenie będą:
    – każdego dnia o 17.00, a po nim Msza Św.;
    – w każdą sobotę Msza Św. o godz. 8.00, a po niej nabożeństwo różańcowe;
    – w każdą niedzielę o godz. 15.30, a po nim Msza Św. o godz. 16.00.
  8. Ofiary na potrzeby kościoła i parafii złożyli:
    na remont dachu kościoła:
    – Stanisława BUŁDYS – 150 zł;
    – Stanisław GUZIK – 200 zł;
    – Zofia JAGUSZTYN – 150 zł;
    – Ewa, Zbigniew SAWCZAK – 200 zł;
    – Stanisław WIŚNIEWSKI – 400 zł;
    – Urszula SOCHACKA – 200 zł;
    na ogrodzenie cmentarza:
    – anonimowa ofiara z Nozdrzca – 200 zł;
    – Stanisława BUŁDYS – 100 zł;
    – Stanisław GUZIK – 100 zł;
    – Zofia JAGUSZTYN – 100 zł;
    – Urszula SOCHACKA – 100 zł. Bóg zapłać!
  9. Za tydzień, I niedziela miesiąca – Niedziela Adoracyjna: aspersja, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i Adoracja Najśw. Sakramentu. Zmiana tajemnic różańcowych będzie wyjątkowo po Nabożeństwie Różańcowym o 15.30.
  10. Składka za tydzień przeznaczona jest na Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu.

Rozpoczęcie roku szkolnego 2023/24

W poniedziałek, 4 września 2023 roku przeżywaliśmy Rozpoczęcie  Roku Szkolnego i katechetycznego 2023/24. Inaugurację rozpoczęła Uroczysta Msza Św. w kościele parafialnym w Nozdrzcu o godz. 8.00, którą koncelebrowali: o. Mieczysław Kożuch SJ – nasz rodak i ks. proboszcz Janusz Marszałek. Ks. proboszcz w kazaniu podkreślił jak ważny jest start. Nawiązał również do ewangelicznej przypowieści o talentach  i za wzór pomnażania talentów i zdolności ukazał przyszłych błogosławionych: Rodzinę Józefa i Wiktorii Ulmów wraz z ich dziećmi. Po Komunii Św. ks. proboszcz poświęcił przybory szkolne uczniów kl. I SP. Po błogosławieństwie końcowym uczniowie , pod przewodem pocztu sztandarowego i pod opieką nauczycieli, wychowawców i rodziców udali się do szkoły, gdzie miał miejsce dalszy ciąg uroczystości otwarcia roku szkolnego. Wszystkim nauczycielom, wychowawcom, katechetom i rodzicom oraz dzieciom i młodzieży życzymy światła Ducha Świętego i obfitych łask Bożych w nauce i pracy.

Festiwal „Bathos” w Rzepedzi

W dniach: 22-25 sierpnia 2023 r., w Rzepedzi odbywał się Festiwal Młodzieży BATHOS, połączony ze spotkaniami i warsztatami tematycznymi oraz wyjściem na szlaki górskie.  Organizatorem Festiwalu był Dyrektor Domu Rekolekcyjnego w Rzepedzi, ks. Mateusz Rutkowski, który w roku ubiegłym prowadził w naszej parafii wraz z ks. Maciejem Fladerem Misje Ewangelizacyjne.
Festiwal dla młodzieży BATHOS to dni wypełnione spotkaniami z Bogiem i rówieśnikami. Przez rekolekcyjny czas uczestników przeprowadzili zaproszeni goście: Magdalena Guziak-Nowak, specjalista od prolife’u, Grzegorz Czerwicki, ks. Sebastian Picur, tik-toker i wikariusz przy Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krośnie oraz ks. abp senior Józef Michalik. Festiwalowe dni były też okazją do radosnego spotkania podczas koncertów muzycznych. Na scenie przy ośrodku w Rzepedzi wystąpili: we wtorek zespół Fisheclectic, a w środę Zespół SALVATOR. Całość koncertową zakończyli w czwartek Bankruci.
W środę, 23 sierpnia br. o godz. 18.00 rozpoczęła się Msza Św., której przewodniczył ks. Janusz Marszałek, dziękujący tego dnia przy ołtarzu za 30 lat kapłaństwa oraz za ponad 20 lat posługi muzycznej zespołu SALVATOR i Wspólnoty Ewangelizacyjnej „ADONAI”. O godz. 19.30 rozpoczął się Koncert Ewangelizacyjny Zespołu SALVATOR. Na scenie wystąpili: Katarzyna Żyła- Sas – vocal, Ks. Janusz Marszałek – instr. perkusyjne, gitara i vocal, Maciej ”ADAŚ” Adamów – gitara akustyczna; Michał Mazur – gitara solowa i vocal, Wojciech „JOSEPH” Wanat – inst. klawiszowe, Marcin „MARSHALL” Strączek – bass, Marcin „CUPCOOL” Krupa – perkusja. Ks. Janusz podkreślił w czasie koncertu, jak ważna była pod koniec lat 90-tych i na początku XXI stulecia posługa muzyczna zespołu i działalność tzw. „pionierów Nowej Ewangelizacjiw naszej Archidiecezji, bez których nie byłoby dziś SNE Św. Jakuba Apostoła, wyjazdów na Przystanek Jezus przy Przystanku Woodstock oraz Inicjatywy Ewangelizacyjnej w Cisnej i w Polańczyku – Wakacyjnej Ewangelizacji Bieszczadów „Bieszczady dla Jezusa”. Dziękujemy wszystkim, którzy pomogli nam w realizacji tego przedsięwzięcia, dziękujemy za zaproszenie ks. Mateusza, dziękujemy wszystkim uczestnikom, a szczególnie przedstawicielom parafii Nozdrzec, którzy specjalnie przyjechali na to wydarzenie wiary. Mam nadzieję – do zobaczenia za jakiś czas z zespołem Salvator. Może już za rok?!

Uroczystość Wniebowzięcia NMP

We wtorek, 15 sierpnia 2023 roku przeżywaliśmy Uroczystość Wniebowzięcia NMP.  Na Mszy Św. o godz. 11.00 obchodziliśmy, jak co roku nasze parafialne DOŻYNKI – Święto Dziękczynienia za tegoroczne plony.
W tym roku starostami dożynek byli: państwo Leszek i Dorota Łach. Tradycyjnie, po południu o godz. 16.00, w kapliczce na Chełmie była odprawiana trzecia Msza Św. Dziękujemy wszystkim, którzy pomogli w przygotowaniu pięknej dekoracji w kościele oraz tym, którzy ofiarowali kwiaty, aby oddać cześć naszej Matce i Królowej .

XXIV Niedziela zwykła – 17 września 2023

  1. Dziś przeżywamy Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu.
  2. Składka przeznaczona jest na Katolickie Radio „FARA” Archidiecezji Przemyskiej.
  3. Dziś mija 84 rocznica napaści ZSRR na Polskę. Polecajmy w modlitwie wszystkie ofiary tragicznej napaści reżimu sowieckiego.
  4. Modlitwę różańcową prowadzi Róża MB Bolesnej, a za tydzień Róża NMP z Lourdes.
  5. W tym tygodniu Msze Święte będą odprawiane o 18.00; w sobotę o godz. 8.00.
  6. W tygodniu w liturgii Kościoła wspominamy:
    – w poniedziałek, 18 września br. – Święto Św. Stanisława Kostki, patrona dzieci i młodzieży;
    – w środę, 20 września br. – Św. Andrzeja Kim Taegon, kapłana, Pawła Chong-Hasang i Towarzyszy;
    – w czwartek,21 września br. – Święto Św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty;
    – w sobotę, 23 sierpnia br. – Św. Ojca Pio z Pietrelciny, kapłana.
    Wszystkim solenizantom i jubilatom tygodnia składam najlepsze życzenia.
  7. W najbliższy poniedziałek, 18 września 2023 r., w Archidiecezji Przemyskiej rozpocznie się peregrynacja obrazu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Miejscem inauguracji będzie parafia Bożego Ciała w Jarosławiu, a zakończenie przewidziano na 1 marca 2025 roku w Strachocinie. We wtorek Koronkę do Siedmiu Boleści MB prowadzi Róża IV. W środę Nowenna do MB Nieustającej Pomocy /początek o godz. 18.00/.
  8. Dziękujemy wszystkim osobom, które wczoraj sprzątały kościół i ofiarowały kwiaty na wystrój świątyni: Jolanta Niemiec, Barbara Kędzierska, Czesława Radoń, Krystyna Dżuła, Maria Socha /drugie sprzątanie w poniedziałek o godz. 8.30/.
    O posprzątanie kościoła w najbliższym tygodniu prosimy /w sobotę o godz. 8.30/: /proszę o wykoszenie trawy/.
  9. Ofiary na potrzeby kościoła i parafii złożyli:
    na remont dachu kościoła:
    – Zofia WOJTASZEK – 200 zł;
    – Stanisław JAGUSZTYN – 200 zł;
    na ogrodzenie cmentarza:
    – Emilia CICHOCKA – 200 zł. Bóg zapłać!
  10. Składka za tydzień przeznaczona jest na potrzeby naszej parafii.
  11. Spotkania formacyjne:
    – w środę – spotkanie ministrantów;
    – w czwartek – spotkanie Akcji Katolickiej;
    – w sobotę – próba scholi.

Orędzie na 57. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu – Franciszek 2023

Mówić z sercem. „Prawdziwie w miłości” (Ef 4, 15)

Drodzy Bracia i Siostry!

Po tym, jak w poprzednich latach rozważaliśmy czasowniki: „pójść i zobaczyć” oraz „słuchać”, jako warunki dobrej komunikacji, w tym Orędziu na 57. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu chciałbym skupić się na „mówieniu z sercem”. To serce pobudziło nas do pójścia, zobaczenia i słuchania, i to serce skłania nas do otwartej i przyjaznej komunikacji. Po wprawieniu się w słuchaniu, które wymaga czekania i cierpliwości, a także rezygnacji z narzucania z góry naszego punktu widzenia, możemy wejść w dynamikę dialogu i dzielenia się, która cechuje właśnie serdeczne komunikowanie się. Kiedy wysłuchamy drugiego z czystym sercem, będziemy też mogli mówić, podążając za prawdą w miłości (por. Ef 4, 15). Nie powinniśmy obawiać się głoszenia prawdy, nawet jeśli jest czasem niewygodna, ale czynienia tego bez miłości, bez serca. Ponieważ „program chrześcijański – jak napisał Benedykt XVI – to «serce, które widzi»” [1]. Serce, które swoim biciem wyjawia prawdę o naszym istnieniu, i z tego powodu należy go słuchać. Prowadzi to słuchającego do dostrojenia się do tej samej długości fali, tak iż jest w stanie poczuć we własnym sercu również bicie serca drugiego człowieka. Wtedy może dokonać się cud spotkania, który sprawia, że patrzymy na siebie ze współczuciem, przyjmując z szacunkiem wzajemne słabości, a nie osądzając na podstawie pogłosek i siejąc niezgodę oraz podziały.

Jezus przestrzega nas, że każde drzewo poznaje się po jego owocach (por. Łk 6, 44): „Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta” (w. 45). Dlatego, aby móc komunikować się prawdziwie w miłości, należy oczyścić swoje serce. Jedynie słuchając i mówiąc z czystym sercem, możemy zobaczyć więcej niż tylko to, co widać na zewnątrz i przezwyciężyć nieokreślony hałas, który także w sferze informacji utrudnia nam rozeznawanie w złożoności świata, w którym żyjemy. Wezwanie do mówienia z sercem stanowi radykalny wymóg w naszych czasach, tak bardzo skłonnych do obojętności i oburzenia, czasem nawet na podstawie dezinformacji, która fałszuje prawdę i nią manipuluje.

Serdeczne komunikowanie

Serdeczne komunikowanie oznacza, że ten, kto nas czyta lub słucha, potrafi dostrzec nasze uczestnictwo w radościach i lękach, w nadziejach oraz cierpieniach kobiet i mężczyzn naszych czasów. Kto mówi w ten sposób, miłuje drugiego człowieka, ponieważ zależy mu na nim i chroni jego wolność, nie naruszając jej. Styl ten możemy dostrzec u tajemniczego Wędrowca, który rozmawia z uczniami na drodze do Emaus, po tragedii, która wydarzyła się na Golgocie. Zmartwychwstały Jezus przemawia do nich z sercem, z szacunkiem towarzysząc na drodze ich cierpienia, proponując, a nie narzucając się, z miłością otwierając ich umysły na zrozumienie najgłębszego sensu tego, co się stało. Rzeczywiście, mogą oni z radością wołać, że serca płonęły w ich piersiach, gdy On rozmawiał z nimi w drodze i wyjaśniał im Pisma (por. Łk 24, 32).

W okresie historii naznaczonym polaryzacjami i przeciwieństwami – od których, niestety, nie jest wolna nawet wspólnota kościelna – angażowanie się w komunikację „z otwartym sercem i otwartymi ramionami” nie dotyczy tylko specjalistów zajmujących się przekazywaniem informacji, ale jest obowiązkiem wszystkich. Wszyscy jesteśmy wezwani do poszukiwania oraz mówienia prawdy i do czynienia tego z miłością. Zwłaszcza my, chrześcijanie, jesteśmy nieustannie napominani, by powściągać swój język od złego (por. Ps 34, 14), ponieważ – jak uczy Pismo Święte – językiem możemy wielbić Pana i przeklinać ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże (por. Jk 3, 9). Z naszych ust nie powinna wychodzić mowa szkodliwa, „lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym” (Ef 4, 29).

Czasami łagodna mowa robi wyłom nawet w najbardziej zatwardziałych sercach. Ślady tego znajdujemy także w literaturze. Myślę o tej pamiętnej stronie z rozdziału XXI Narzeczonych, kiedy Łucja mówi z sercem do Bezimiennego, aż w końcu, rozbrojony i nękany dobroczynnym kryzysem wewnętrznym, poddaje się on łagodnej sile miłości. Doświadczamy tego we współistnieniu społecznym, gdzie życzliwość nie jest tylko kwestią „etykiety”, ale prawdziwym antidotum na okrucieństwo, które niestety potrafi zatruwać serca i niszczyć relacje. Potrzebujemy tego w środkach masowego przekazu, aby komunikacja nie podsycała rozgoryczenia, które irytuje, rodzi gniew i prowadzi do scysji, lecz pomagała ludziom w spokojnej refleksji, w rozszyfrowaniu, krytycznie i zawsze z szacunkiem, rzeczywistości, w której żyją.

Komunikacja z serca do serca: „Wystarczy dobrze kochać, aby dobrze mówić”

Jednym z najbardziej świetlanych i po dziś dzień fascynujących przykładów „mówienia z sercem” jest św. Franciszek Salezy, doktor Kościoła, któremu niedawno poświęciłem list apostolski Totum amoris est, w czterechsetną rocznicę jego śmierci. Przy okazji tej ważnej rocznicy chciałbym przypomnieć inną, która przypada w tym, 2023 roku – stulecie ogłoszenia go patronem dziennikarzy katolickich przez Piusa XI w encyklice Rerum omnium perturbationem. Franciszek Salezy, błyskotliwy intelektualista, płodny pisarz, teolog o wielkiej głębi, był biskupem Genewy na początku XVII wieku, w trudnych latach, naznaczonych burzliwymi sporami z kalwinistami. Jego łagodna postawa, człowieczeństwo, gotowość do cierpliwego dialogu ze wszystkimi, a zwłaszcza z tymi, którzy mu się sprzeciwiali, uczyniły go niezwykłym świadkiem miłosiernej miłości Boga. Można o nim powiedzieć, że „miła mowa przyciąga przyjaciół, a język uprzejmy – miłe słowa” ( Syr 6, 5). Co więcej, jedno z jego najsłynniejszych stwierdzeń, „serce mówi do serca”, inspirowało pokolenia wiernych, w tym św. Jana Henryka Newmana, który wybrał je na swoje motto: Cor ad cor loquitur. Jednym z jego przekonań było, że „wystarczy dobrze kochać, aby dobrze mówić”. Pokazuje to, że według niego komunikacja nigdy nie powinna sprowadzać się do sztuczności, do – powiedzielibyśmy dziś – strategii marketingowej, ale winna być odzwierciedleniem duszy, widzialną powierzchnią niewidzialnej dla oczu istoty miłości. Dla św. Franciszka Salezego to właśnie „w sercu i poprzez serce dokonuje się ten subtelny i intensywny proces zjednoczenia, dzięki któremu człowiek rozpoznaje Boga”[ [2]. „Kochając dobrze”, św. Franciszek potrafił porozumieć się z głuchoniemym Marcinem, stając się jego przyjacielem; dlatego jest wspominany również jako patron osób z zaburzeniami komunikacji.

Wychodząc właśnie od tego „kryterium miłości”, święty biskup Genewy przypomina nam, poprzez swoje pisma i świadectwo życia, że „jesteśmy tym, co przekazujemy”. Dziś, w czasach, kiedy, jak tego doświadczamy w szczególności w social network, komunikacja jest często instrumentalizowana, aby świat widział nas takich, jacy chcielibyśmy być, a nie takich, jacy jesteśmy, ta lekcja jest przeciwna tendencjom. Św. Franciszek Salezy rozpowszechniał liczne kopie swoich pism we wspólnocie genewskiej. Ta „dziennikarska” intuicja przyniosła mu sławę, która szybko wykroczyła poza obręb jego diecezji i trwa nadal po nasze dni. Jego pisma – zauważył św. Paweł VI – powodują, że jest to lektura „w najwyższym stopniu przyjemna, pouczająca i inspirująca”[3]. Jeśli patrzymy dziś na panoramę komunikacji, czyż nie są to właśnie cechy, jakie powinny posiadać artykuł, reportaż, serwis radiowo-telewizyjny czy post na portalach społecznościowych? Oby osoby pracujące w dziedzinie przekazu inspirowały się tym świętym czułości, poszukując prawdy i opowiadając ją odważnie i z wolnością, a odrzucając pokusę używania wyrażeń uderzających i agresywnych.

Mówienie z sercem na procesie synodalnym

Jak już miałem sposobność zaznaczyć, „również w Kościele istnieje wielka potrzeba słuchania i wysłuchiwania siebie nawzajem. Jest to najcenniejszy i najbardziej odradzający dar, jaki możemy sobie nawzajem ofiarować” [4]. Z wolnego od uprzedzeń, uważnego i chętnego słuchania rodzi się mowa zgodna ze stylem Bożym, karmiona bliskością, współczuciem i czułością. W Kościele pilnie potrzebna jest komunikacja, która rozpalałaby serca, która byłaby balsamem dla ran i oświetlała drogę braci i sióstr. Marzy mi się komunikacja kościelna, która potrafi się poddać prowadzeniu przez Ducha Świętego, uprzejma i zarazem profetyczna, która potrafi znajdować nowe formy i sposoby dla wspaniałego przekazu, który ma nieść w trzecie tysiąclecie. Komunikacja, która w centrum stawiałaby relację z Bogiem i z bliźnim, zwłaszcza tym najbardziej potrzebującym, i która umiałaby raczej rozpalać płomień wiary, niż chronić popioły autoreferencyjnej tożsamości. Komunikacja, której podstawą byłyby pokora w słuchaniu i parezja w mówieniu, która nigdy nie oddzielałaby prawdy od miłości.

Rozbrajanie nastrojów przez propagowanie mowy pokoju

„Język łagodny kruszy kości” – mówi Księga Przysłów (25, 15). Mówienie z sercem jest dziś szczególnie potrzebne, aby promować kulturę pokoju tam, gdzie panuje wojna; żeby otwierać drogi, które umożliwiałyby dialog i pojednanie tam, gdzie srożą się nienawiść i wrogość. W dramatycznym kontekście globalnego konfliktu, który przeżywamy, pilnie trzeba wzmacniać komunikację pozbawioną wrogości. Konieczne jest przezwyciężenie „zwyczaju szybkiej dyskwalifikacji przeciwnika, poprzez przypisywanie mu upokarzających epitetów, zamiast podejmowania otwartego i pełnego szacunku dialogu” [5]. Potrzeba przekazicieli gotowych do dialogu, zaangażowanych w działanie na rzecz integralnego rozbrojenia i pracujących nad rozładowywaniem psychozy wojennej, która gnieździ się w naszych sercach, jak proroczo napominał św. Jan XXIII w encyklice Pacem in terris: „Prawdziwy pokój można budować tylko na wzajemnym zaufaniu” (por. n. 113). Zaufaniu, które wymaga głosicieli nie ukrywających się, ale śmiałych i kreatywnych, gotowych podejmować ryzyko, aby znaleźć wspólny teren, na którym można się spotkać. Jak przed 60 laty, także teraz żyjemy w mrocznej godzinie, kiedy ludzkość obawia się eskalacji wojennej, którą trzeba jak najszybciej powstrzymać, również na poziomie komunikacji. Budzi przerażenie, gdy słucha się, z jaką łatwością wypowiadane są słowa, nawołujące do niszczenia ludności i terytoriów. Słowa, które niestety często przeradzają się w działania wojenne o okrutnej przemocy. Dlatego właśnie należy odrzucić wszelką retorykę podżegającą do wojny, jak również wszelkiego rodzaju propagandę, która manipuluje prawdą, zniekształcając ją w celach ideologicznych. Należy natomiast promować na wszystkich szczeblach komunikację, która pomoże stworzyć warunki do zażegnywania sporów między narodami.

Jako chrześcijanie wiemy, że to właśnie dzięki nawróceniu serca decyduje się los pokoju, bowiem wirus wojny pochodzi z wnętrza ludzkiego serca [6]. Z serca wypływają właściwe słowa, aby rozproszyć cienie świata zamkniętego i podzielonego i budować cywilizację lepszą niż ta, którą otrzymaliśmy. Tego wysiłku oczekuje się od każdego z nas, jednak w szczególności odwołuje się do poczucia odpowiedzialności osób pracujących w dziedzinie komunikacji, aby wykonywali swój zawód jako misję.

Oby Pan Jezus, czyste Słowo, płynące z serca Ojca, pomógł nam uczynić naszą komunikację wolną, czystą i serdeczną.

Oby Pan Jezus, Słowo, które stało się ciałem, pomógł nam wsłuchiwać się w bicie serc, abyśmy odkryli, że jesteśmy braćmi i siostrami, i rozładowali dzielącą nas wrogość.

Oby Pan Jezus, Słowo prawdy i miłości, pomógł nam mówić prawdę w miłości, abyśmy się czuli stróżami jedni drugich.

Rzym, u św. Jana na Lateranie, 24 stycznia 2023 r., we wspomnienie św. Franciszka Salezego.

FRANCISZEK

[1] Enc. Deus caritas est, 31.

[2] List apost. Totum amoris est (28 grudnia 2022 r.).

[3] List apost. Sabaudiae gemma, w 400. rocznicę urodzin św. Franciszka Salezego, doktora Kościoła (29 stycznia 1967 r.).

[4]  Orędzie na 56. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu (24 stycznia 2022 r.).

[5] Por. enc. Fratelli tutti (3 października 2020 r.), 201.

[6]  Por. Orędzie na 56. Światowy Dzień Pokoju, 1 stycznia 2023 r.