List Pasterski Konferencji Episkopatu Polski na XIV Tydzień Wychowania

Wychowujmy razem

Drodzy Bracia i Siostry,

w dzisiejszym pierwszym czytaniu Bóg wzywa ustami Mojżesza naród izraelski do przestrzegania praw: „strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów…” (Pwt 4, 6). Bóg jako Dobry Pedagog wychowuje swój lud prowadząc go ku coraz większej doskonałości. Jezus w Ewangelii naucza, że samo przestrzeganie prawa nie jest istotą religii. Najważniejsza jest w niej żywa relacja z Bogiem. Jezus mówi: „słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie” (Mk 7, 6).

Wierność zasadom bez głębokiej wewnętrznej inspiracji jest krótkotrwała. Nie wytrzyma próby. W sytuacji pokusy czy w obliczu lęku człowiek porzuci narzucone z zewnątrz reguły, zwłaszcza wtedy, gdy będzie szansa, że nie dosięgnie go ludzka sprawiedliwość. Sytuacja ta ma jeszcze jeden negatywny wymiar. Żądanie, aby człowiek przestrzegał zewnętrznych norm bez wewnętrznej przemiany, będzie prowadzić do frustracji i do odrzucenia nawet najsłuszniejszych zasad, które uzna on jako bezsensowne. Dotyczy to zwłaszcza ludzi młodych. Stąd jednym z najważniejszych celów wychowania jest towarzyszenie wychowankom w kształtowaniu sfery wewnętrznych przekonań i motywacji, z których będą wynikać ich późniejsze wybory życiowe. W przyszłą niedzielę, 8 września br. rozpocznie się XIV Tydzień Wychowania, który będzie przebiegał pod hasłem „Wychowujmy razem”. Jego celem jest wsparcie Kościoła, rodziny i szkoły we wspólnych wysiłkach wokół wychowania dzieci i młodzieży.

  1. Prawo rodziców chrześcijańskich do wychowania dzieci w oparciu o wartości ewangeliczne

Rodzice mają prawo do wychowania religijnego i moralnego swych dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Zapewnia im to Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Kościół natomiast na Soborze Watykańskim II przypomniał, że z perspektywy wiary troska rodziców o zapewnienie warunków, aby wychowanie religijne dziecka było harmonijnie skoordynowane z wychowaniem ogólnym, jest nie tylko prawem, ale i zadaniem rodziców. Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim stwierdza: „Rodzicom natomiast Kościół przypomina ważny obowiązek dokładania wszelkich starań, a nawet domagania się (…) aby wykształcenie świeckie zharmonizowane było z formacją chrześcijańską. Dlatego Kościół pochwala władze i państwa, które uwzględniając pluralizm współczesnego społeczeństwa i szanując należną wolność wspierają rodziny, aby wychowanie dzieci we wszystkich szkołach mogło odbywać się w zgodzie z moralnymi i religijnymi zasadami rodziców” (Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim, n. 7).

Na szczęście przeszły już do historii te czasy, w których prawa rodzicom były zabierane i państwo próbowało przez szkołę narzucać polskim rodzinom obcy pogląd na świat, zmierzając do wychowania „nowego człowieka”. Wymownym znakiem definitywnego ich końca był powrót lekcji religii do polskich szkół i przedszkoli w dniu 1 września 1990 roku po 29 latach ich nieobecności. Fakt ten wywołał szczególną radość w sercu św. Jana Pawła II, który w tamtych czasach stwierdził: „Dzięki przemianom, jakie dokonują się ostatnio w naszej Ojczyźnie, katecheza wróciła do sal szkolnych i znalazła swoje miejsce i odbicie w systemie wychowawczym. Osobiście bardzo z tego się cieszę. Równocześnie jednak pragnę tu powtórzyć (…): jest wam to dane i równocześnie zadane (Jan Paweł II, Włocławek, 6 czerwca 1991 r.).

  1. Potrzeby religijne wśród podstawowych potrzeb człowieka

Towarzysząc wychowankom, a także formując samego siebie, trzeba uwzględnić wszystkie sfery wychowawcze. Pominięcie jakiejkolwiek z nich prowadzi do zaburzenia harmonijnego rozwoju człowieka. Należy pamiętać, że oprócz sfery psychicznej, intelektualnej i fizycznej proces wychowania powinien objąć także sferę duchową. Potrzeba relacji z Bogiem należy przecież do naturalnych potrzeb człowieka. Pięknie tę prawdę wyraził św. Augustyn w Wyznaniach: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie” (Wyznania I, 1).

Obecnie zwraca się uwagę na niepokojący wzrost depresji i zaburzeń lękowych u nastolatków. W takich sytuacjach konieczna jest oczywiście zawsze kompetentna pomoc psychologiczna i psychiatryczna. Nie można jednak zapominać, że ważnym czynnikiem sprzyjającym zdrowiu psychicznemu jest dojrzale przeżywana religijność. Wielu z Was, Drodzy Bracia i Siostry, wie z własnego doświadczenia, jakim oparciem w życiu jest wiara i zaufanie Bożej Opatrzności. Warto też sięgnąć w przeszłość i odnieść się do życia naszych przodków. Pokolenia, które były przed nami, przeżywały czas zaborów, wojen, klęsk żywiołowych. Wielu naszych przodków musiało odnajdywać motywy nadziei po stracie swych bliskich i nawet niejeden raz na nowo odzyskiwać dobytek utracony z powodu zawieruch dziejowych. Oparciem dla nich była wtedy wiara w Boga i ufność w Bożą obecność nadającą sens życiu.

  1. Konieczność współpracy w procesie wychowania

Współpraca w procesie wychowania jest wielkim dobrem, którego wartość widać w kontekście dzisiejszych trudnych wyzwań wychowawczych. Wspólne realizowanie procesu wychowania wymaga uznania prawa do różnorodności i prawa do zachowania tożsamości, zgodnie z własnymi przekonaniami i wyznaniem religijnym. Potrzebny jest respekt, szacunek dla tych wartości, w których rodzice chcą wychowywać swe dzieci. Nie można tego w żaden sposób zniszczyć. Rodzice chrześcijańscy mają prawo do wychowywania dzieci zgodnie z wyznawaną przez siebie wiarą.

Drodzy Rodzice, zadbajcie o to, aby Wasze dzieci uczestniczyły w szkolnych lekcjach religii. W dniu chrztu świętego podjęliście decyzję, aby weszły one na drogę wiary. To wtedy kapłan przypomniał Wam, że prosząc dla Waszego dziecka o chrzest, „przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze…”. I zapytał: „Czy jesteście świadomi tego obowiązku?”. Odpowiedzieliście wtedy: „Tak, jesteśmy świadomi”. Być może część z Was ma poczucie, że nie do końca wypełnia swoje obowiązki związane z chrześcijańskim wychowaniem dzieci. Szkolne lekcje religii, choć nigdy nie zastąpią roli, jaką Wy macie do odegrania w życiu dziecka, są jednak dla Was wielkim wsparciem i ułatwieniem w wychowaniu do wiary. Katecheta – ksiądz, siostra zakonna czy osoba świecka – zasieje w sercu Waszego dziecka ziarno, które być może nie od razu wyda plon. Może się zdarzyć, że dojrzały już człowiek, po różnych doświadczeniach życiowych przypomni sobie słowa usłyszane na lekcjach religii w szkole i powie: „Mam jeszcze szansę”. Tak jak w przypowieści o synu marnotrawnym, nawet jeśli zdarzy się komuś pobłądzić, będzie miał gdzie wrócić. Poza tym lekcje religii są naturalnym elementem edukacji w naszej kulturze i cywilizacji, której fundament stanowi chrześcijaństwo.

Katastrofalną z punktu widzenia skuteczności wychowania byłaby sprzeczność pomiędzy wartościami przekazywanymi przez szkołę a tymi, jakie przekazują rodzice. A tak by się stało, gdyby dziecko wychowywane w rodzinie chrześcijańskiej, było w środowisku szkolnym przekonywane do czegoś zupełnie przeciwnego wierze w Boga – bo w szkole byłby realizowany program wychowawczy oparty na wartościach sprzeciwiających się przesłaniu Ewangelii. Rodzice, z których podatków też utrzymywana jest szkoła, mają prawo domagać się, aby szkoła poprzez obecne w niej lekcje religii wychowywała dziecko w harmonii z systemem wartości, przekazywanym w rodzinie i Kościele.

Zapraszamy wszystkich Rodziców, Nauczycieli i Wychowawców, Katechetów i Duszpasterzy do współpracy w wychowaniu dzieci i młodzieży. Mamy nadzieję, że Tydzień Wychowania przeżywany w tym roku pod hasłem „Wychowujmy razem” będzie stanowił inspirację do połączenia wysiłków w tym dziele.

Dziękując Rodzicom, Wychowawcom i Nauczycielom za ich trud i poświęcenie wszystkim z serca błogosławimy.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, 10 czerwca 2024 r.

Homilia na rozpoczęcie roku szkolnego 2024/25

„Podobne jest królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca”.

Przypowieść o dziesięciu pannach ukazuje młode dziewczęta, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Pan Jezus na samym początku zaznacza, że: „ Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych”. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Natomiast panny roztropne zabrały ze sobą zapasową  oliwę.
Kiedy o północy rozległo się wołanie: „Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie”, to panny roztropne były przygotowane, a nierozsądne poszły zakupić zapas oliwy. Kiedy powróciły, zastały drzwi zamknięte.
Mimo kołatania i rozpaczliwej prośby: „Panie, Panie, otwórz nam!”, nie zostały wpuszczone na ucztę, a wyrokiem dla nich stały się słowa oblubieńca: „Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was”.
Ile razy słucham tego fragmentu Ewangelii, to zawsze zadziwia mnie postawa nieroztropnych panien. Przecież doskonale wiedziały, że wychodzą na spotkanie pana młodego, którego trzeba z cierpliwością i wytrwałością oczekiwać. Wiedziały, że skoro dokładna godzina  jego nadejścia nie jest znana to trzeba się zabezpieczyć i zabrać ze sobą zapas oliwy do lamp.
A jednak tego nie zrobiły. Potem tego żałowały, ale było już za późno.
Oliwa jest symbolem wiedzy, którą zdobywamy przez solidną pracę, zaangażowanie i zaradność Kiedy dziś rozpoczynamy Nowy Rok Szkolny, to wiemy, że skończyły się wakacje – za które dziś Panu Bogu dziękujemy, że trzeba dobrze wystartować do szkolnych zadań i obowiązków, nie ociągając się – bo tylko  solidna praca, zaangażowanie dobry start od początku daje nadzieję na sukces. Zachwycamy się sportowcami, którzy zdobywają medale, wygrywają turnieje – np. Iga Świątek, Robert Lewandowski, Siatkarze, czy choćby teraz na paraolimpiadzie osoby niepełnosprawne. Ale nie ma nic za darmo!
Ile wyrzeczenia, pracy, potu, łez, żmudne treningi każdego dnia,  kosztem domu, rodziny, ile wsparcia ze strony najbliższych –i mają wielkie sukcesy, ale bez pracy, poświęcenia i wysiłku nigdy by tego nie osiągnęli.
Moi Kochani! Będziemy podobni do panien roztropnych, kiedy będziemy przewidywali, co może się stać, jeśli nie będziemy się uczyć do sprawdzianu, czy kartkówki. Jeśli nie będziemy powtarzać materiału do egzaminu – jeśli będziemy umieli odłożyć smartfon, wyłączyć komputer, telewizor i poświęcić czas na lekturę, na przygotowanie do sprawdzianu, na powtórzenie wiadomości. Bo to będzie ten zapas oliwy, która nam się kiedyś przyda. Mój dziadek, często mi powtarzał: „Janusz, jeśli chcesz coś w życiu osiągnąć, to pamiętaj – dobrze jest otrzymać bardzo dobre stopnie; ale obok zdobywania dobrych ocen ważne jest też to, że zdobywasz wiedzę i uczysz się tak naprawdę nie dla mnie, nie dla rodziców, ale dla siebie – i kiedyś ta wiedza w twoim życiu zaprocentuje”. Tego wam życzę, abyście roztropnie i z wielką mądrością rozpoczęli ten kolejny rok zmagań z wiedzą, przez waszą solidną pracowitość i wytrwałość.
Oliwa to także symbol łaski Bożej i przypomina nam prawdę o tym, że łaska jest do zbawienia koniecznie potrzebna. Potrzeba do tego, aby rozświetlając drogi życia człowiek mógł dojść do poznania pełnej prawdy. Aby odnalazł tę jedyną Drogę, Prawdę i życie którą jest Pan Jezus. Dlatego człowiek rozsądny to ten, który nieustannie troszczy się o Boża oliwę w swoim życiu. W przypowieści o pannach roztropnych i nierozsądnych Jezus uświadamia nam, ze wiara i miłość nie biorą się znikąd. Jeśli jednak w czasie Mszy Św. która jest ucztą ofiarną, wychodzimy na spotkanie Oblubieńca czyli Pana Jezusa i odczuwamy w sercu, że brak nam wiary i miłości, pamiętajmy, ze Bóg zbawia nas nie przez nasze zasługi, lecz przez krzyż Chrystusa.. Panny nierozsądne idąc po oliwę, nie działały wbrew panu młodemu, oczekiwały go tak samo jak panny rozsądne – czyli mądre. Jednak ich oczekiwanie okazało się niewystarczająco gorliwe. To właśnie gorliwość lub jej brak ma stać się drogowskazem na naszej drodze wiary. Poznaliśmy Jezusa na drodze chrztu, a teraz powinniśmy to pomnażać, rozwijać i ubogacać naszą wiarę – przez modlitwę, przez przygotowanie do sakramentów świętych: i Komunii Św, Sakramentu bierzmowania, przez formację i życie sakramentalne, przez uczestnictwo we Wspólnocie Kościoła, przez pomoc tym, którzy są w potrzebie, ale tez przez świadectwo życia. Zabranie Oliwy łaski Bożej to symbol naszego zaangażowania w wiarę, to nasza chrześcijańska gorliwość. Prośmy o to, abyśmy potrafili naszą wiarę umacniać, ożywiać i według niej żyć, bo prawdziwa gorliwość w wierze i wierność Chrystusowi aż do końca swego życia, to postawa panien roztropnych oczekujących na przyjście oblubieńca.
Drodzy Rodzice, Nauczyciele i Wychowawcy! Nie ma co ukrywać, że ten rok szkolny zapowiada się jako jedna wielka niewiadoma na wielu płaszczyznach. Nie będzie to łatwy rok pracy w szkole. Ale potrzeba nam kolejny raz Bożej Oliwy mądrości i wzajemnego zrozumienia na linii: Kościół – Szkoła – Rodzina, bo tylko we wspólnym działaniu i wzajemnym poszanowaniu możemy przetrwać kryzysy i trudne chwile.
Kardynał GRZEGORZ RYŚ powiedział; „Mądrością jest to, co potrafi nas przeprowadzić przez trudne momenty… Mądrość to taka wiedza, która sprawdza się w życiu, zwłaszcza w sytuacjach gdy jesteśmy wystawieni na przedłużające się próby i działanie zła”.
Bądźmy dla siebie wsparciem i zrozumieniem w chwilach prób,  wspierajmy się wzajemnie, nie podważajmy sobie autorytetów, bo przecież wszystkim, jak tu jesteśmy –  zależy na jednym: na dobru naszych wychowanków – czyli dzieci i młodzieży.
Abp Fulton Sheen pisze, że:: „istnieje różnica między człowiekiem, który napędza łódź na morzu tylko wiosłami, a człowiekiem, który płynie żaglówką, napędzaną przez wiatr”.
Tym wiatrem, jest działanie i moc Ducha Świętego. Dlatego na początku roku szkolnego módlmy się gorąco o Światło Ducha Świętego, aby nas prowadził i umacniał, abyśmy potrafili wykorzystać czas nauki i pracy, a przez to stawali się podobni do panien mądrych i roztropnych, które wzięły ze sobą zapas oliwy:
Duchu Święty który oświecasz serca i umysły nasze dodaj nam ochoty i zdolności, aby ta nauka była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym Przez Chrystusa Pana naszego. Amen. Maryjo, Stolico Mądrości, módl się za nami. 

Rozpoczęcie Roku Szkolnego 2024/25

W poniedziałek, 2 września br. przezywaliśmy Rozpoczęcie Roku Szkolnego 2024/25. Inaugurację roku szkolnego rozpoczęła Uroczysta Msza Święta o godz. 8.00. W nozdrzeckiej świątyni zgromadzili się dzieci i młodzież ze Szkoły Podstawowej im. Aleksandra Fredry w Nozdrzcu, nauczyciele i wychowawcy szkoły na czele z panią dyrektor, rodzice oraz wszyscy wierni. Na początku Eucharystii poczet sztandarowy wprowadził uroczyście sztandar naszej szkoły. Mszę Św. koncelebrowali: o. Mieczysław Kożuch SJ – nasz rodak pracujący na co dzień w Gliwicach i ks. proboszcz Janusz Marszałek.  W homilii ks. proboszcz podkreślił znaczenie mądrości związanej z oliwą wiedzy i Bożej laski, którą każdy z nas otrzymuje do codziennego działania. W procesji z darami przedstawiciele dzieci, rodziców i nauczycieli przynieśli zapalaną świece, symbolizującą światło Chrystusa i działanie Ducha Świętego, Hostię i komunikanty oraz wino i wodę, które mocą kapłańskiej posługi miały stać się Ciałem i Krwią Chrystusa. Na zakończenie  ks. proboszcz pobłogosławił uczniom kl. I przybory szkolne. Po Mszy Św. uczniowie SP przeszli pod przewodem sztandaru oraz opieką nauczycieli i wychowawców do szkoły gdzie było oficjalne rozpoczęcie roku – spotkanie z panią dyrektor, nauczycielami i wychowawcami poszczególnych klas.
Na progu Nowego Roku Szkolnego życzymy wszystkim nauczycielom, wychowawcom, katechetom i rodzicom – siły i Bożej opieki w trudzie wychowania i kształtowania młodego po\kolenia, a wszystkim dzieciom i młodzieży światła Ducha Św. w nauce i pracy, gorliwości i zapału w szkolnych obowiązkach i pomyślnych wyników nauce. Szczęść Boże!

XXII Niedziela zwykła – 1 września 2024

  1. Dziś, I niedziela września. Składka przeznaczona na WSD w Przemyślu. Zmiana Tajemnic Różańcowych będzie po sumie.
  2. W tygodniu Msze Święte będą odprawiane o 18.00; w poniedziałek i sobotę o godz. 8.00.
  3. Modlitwę różańcową prowadzi Róża MB Fatimskiej, a za tydzień Domowy Kościół.
  4. We wtorek Koronkę do Siedmiu Boleści MB prowadzi Róża I. W środę Nowenna do MB Nieustającej Pomocy /początek o godz. 18.00/.
  5. W tym tygodniu w liturgii Kościoła wspominamy:
    – dziś, 1 września br. – liturgiczne wspomnienie Bł. Bronisławy, dziewicy;
    – we wtorek, 3 września br. – Św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła;
    – w środę, 4 września br. – Bł. Marii Stelli i Towarzyszek, zakonnic, męczennic z Nowogródka;
    – w czwartek,7 września br. –Św. Melchiora Grodzieckiego, kapłana i męczennika.
    Wszystkim solenizantom i jubilatom tygodnia składam najserdeczniejsze życzenia.
  6. Rozpoczęcie Roku Szkolnego 2024/25 będzie w poniedziałek, 2 września br. Zapraszamy na Uroczystą Mszę Świętą, na inaugurację roku szkolnego, o 8.00 /na zakończenie błogosławieństwo przyborów szkolnych/. Zapraszamy do naszej świątyni dzieci, młodzież, rodziców, nauczycieli i wychowawców. Po zakończonej Mszy Św. uczniowie SP przejdą pod opieką nauczycieli i wychowawców do szkoły. Tam będzie ciąg dalszy – spotkanie z panią dyrektor, nauczycielami i wychowawcami.
  7. W tym tygodniu przypada I czwartek, piątek i sobota miesiąca września. Adoracja Najśw. Sakramentu w I czwartek miesiąca będzie od 17.00; od 17.00 możliwość spowiedzi /tego dnia modlimy się o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne z rodzin naszej parafii/. W I piątek miesiąca odwiedziny i spowiedź chorych od godz. 9.00. po południu spowiedź od godz. 17.00.
  8. Uroczystości Dziękczynne w I Rocznicę Beatyfikacji Bł. Rodziny Ulmów odbędą się za tydzień, w niedzielę, 8 września br. w Markowej, w miejscu beatyfikacji, a więc przy miejscowym stadionie sportowym.

Program Uroczystości:
godz. 15.00 – Uroczysta Msza św.
godz. 16.30 – Koncert Grupy Muzyczno-Wokalnej „Rozpaleni Duchem” z Sanoka;
godz. 18.30 – Koncert Chóru i Orkiestry Kameralnej „Nicolaus”.
W programie rodzinnego świętowania przewidziano również liczne atrakcje dla dzieci.
Ks. Abp zaprasza i zachęca, abyśmy włączyli się w przeżywanie tego wydarzenia wiary poprzez modlitwę i osobiste zaangażowanie; przez parafialne, rodzinne, czy indywidualne wyjazdy na tę uroczystość, Możemy przeżyć to wydarzenie w duchowej łączności z pielgrzymami dzięki Transmisji w Radiu Fara.

  1. Dziękujemy wszystkim osobom, które wczoraj sprzątały kościół i ofiarowały kwiaty na wystrój świątyni: Monika Karnas, Kinga Bąk, Matylda Trzciańska, Stanisława Malawska, Janina Kusińska. /drugie sprzątanie w poniedziałek o godz. 16.30/.
    O posprzątanie kościoła i wykoszenie trawy w najbliższym tygodniu prosimy /w sobotę o godz. 8.30/; Anna Kurzydło, Barbara Nowosielska, Janina Burzyńska, Jan Łach, Ewa Sawczak, Renata Niemiec /prosimy o wykoszenie trawy wokół kościoła/.
  2. Składka z ostatniej niedzieli miesiąca – na potrzeby parafii, wyniosła 2497 zł. Bóg zapłać!
  3. Ofiary na potrzeby kościoła i parafii złożyli:
    na remont kościoła:
    – Ludwika, Stanisław GIERULA – 200 zł;
    – Elżbieta, Adam JAGUSZTYN – 200 zł;
    – Krystian SERWATKA – 200 zł;
    na cmentarz:
    – ½ składki pogrzebowej – 270 zł.
    – Elżbieta, Adam JAGUSZTYN – 200 zł;
    – Krystian SERWATKA – 100 zł;
    – Ludwika, Stanisław GIERULA – 100 zł. Serdeczne Bóg zapłać!

List pasterski Metropolity Przemyskiego na rozpoczęcie nowego roku szkolnego 2024/25

W szkole Serca Jezusowego kształtujemy nasze serca

Drodzy Bracia i Siostry!

W przededniu rozpoczęcia nowego roku szkolnego, Pan Bóg w swoim Słowie przypomina nam o konieczności formowania swojego życia w świetle Jego nauki, która dla wierzących powinna być źródłem prawdziwej mądrości.

„Słuchajcie Mnie wszyscy i zrozumiejcie!” (Mk 7, 14) – Bóg swoim Słowem kształtuje nasze serca

W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy słowa Mojżesza, który – jak dobry nauczyciel – zachęca członków narodu wybranego, aby cenili Boże prawo i nakazy, które on starał się nauczyć je wypełniać [por. Pwt 4,1]. „Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością” [Pwt 4, 6]. Zachowanie Bożego Prawa gwarantuje bowiem wypełnienie obietnic i zaowocuje wywyższeniem w oczach innych narodów.

Podobną myśl podejmuje także apostoł Jakub, który w swoim liście zachęca czytelników, aby „w duchu łagodności” wsłuchiwali się w Boże Słowo, które rozważane i wprowadzone w czyn – ma „moc zbawić dusze” [Por. Jk 1,21]. Autor natchniony podkreśla, że Bożemu Słowu trzeba pozwolić przemieniać siebie, czyli przyjmować je do serca, ze zrozumieniem i wewnętrzną akceptacją, kierować się nim w życiu, kształtując w ten sposób swoją chrześcijańską mentalność.

Natomiast w Ewangelii sam Jezus poucza, że zadaniem Jego ucznia jest troska o czystość serca, wymagająca usuwanie z niego wszystkiego, co niszczy relacje z Bogiem i z drugim człowiekiem. Mistrz z Nazaretu demaskuje w ten sposób obłudę faryzeuszy, którzy zwracali przede wszystkim uwagę na to, co powierzchowne, widoczne dla ludzkich oczu. Tymczasem uczeń Chrystusa powinien troszczyć się przede wszystkim o własne serce, uwalniać je od złych namiętności, niewłaściwych pożądań czy też niezdrowych relacji.

„TAK dla religii w szkole”

Na progu rozpoczynającego się nowego roku szkolnego – w kontekście usłyszanego Słowa Bożego – życzymy wszystkim uczniom, aby ten czas wykorzystali jako nie tylko szansę na zdobycie potrzebnej w życiu wiedzy, ale przede wszystkim na „formację serca”. Obyśmy wszyscy, z coraz większą ufnością, wpatrywali się w najpiękniejsze serce – Serce Jezusa. W naszej Archidiecezji trwa aktualnie nawiedzenie obrazu Najświętszego Serca Pana Jezusa. Wiele parafii przeżyło już uroczystość peregrynacyjną, inne wspólnoty dopiero przygotowują się do tego ważnego wydarzenia. Otwórzmy się na dar spotkania z Miłością objawioną w tajemnicy Serca naszego Zbawiciela. Nie pozwólmy, aby gorzkie słowa z Księgi Izajasza, przywołane przez Jezusa w dzisiejszej Ewangelii: „Ten lud czci Mnie tylko wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie” [Iz 29, 13; por Mk 7,6b] miały być skierowane do nas. Niech zatem nasze serca nieustannie kształtuje Chrystusowa nauka, miłość do drugiego człowieka i nieustanne dbanie o czystość swojej duszy.

Tę prawdę w szczególny sposób uświadamiają sobie uczestniczący w lekcji religii uczniowie, gdyż Słowo Boże jest najważniejszym źródłem katechezy, które powinno umacniać żywą więź chrześcijanina z Bogiem. Jednak, aby to Słowo wydawało owoce w życiu, potrzebna jest odpowiednia postawa ze strony człowieka wierzącego. Jezus dziś mówi do nas: „Słuchajcie i zrozumiejcie!” [Mk 7, 14]. W tym apelu odnajdujemy zachętę do owocnego otwarcia się na dar Bożego Słowa przepowiadanego podczas katechezy. Trzeba jednak pamiętać, że na tym wymiarze nie wyczerpuje się rola nauczania religii w szkole, gdyż katecheza „stanowi integralną część wychowania człowieka w jego sferze intelektualnej, moralnej i duchowej. Treści przekazywane na lekcji religii uczą budowania relacji osobowych, wrażliwości serca, postawy braterstwa, wzajemnego szacunku i dialogu z przedstawicielami różnych nacji, religii i światopoglądów, kształtują postawy oparte na sprawiedliwości i solidarności społecznej, wskazują na wielką godność każdego człowieka, konieczność niesienia pomocy potrzebującym i dbanie o dobro wspólne. Wychowują do troski o stworzony świat i jego piękno. Lekcja religii wspiera rodzinę i szkołę w różnych kryzysach psychicznych doświadczanych przez uczniów, jest dla nich pomocą w przeciwdziałaniu przemocy, agresji i profilaktyce uzależnień. Lekcja religii ma też bardzo ważne znaczenie kulturowe. Przekaz wiedzy na temat chrześcijaństwa jest konieczny do rozumienia europejskiej i polskiej kultury a także kultury wielu krajów na wszystkich kontynentach”[1].

Z niepokojem patrzymy na propozycje resortu edukacji w organizacji nauczania religii, które są jawną dyskryminacją dzieci i młodzieży uczestniczących w szkolnych lekcjach religii, ich rodziców oraz nauczycieli religii. Mimo wielu głosów sprzeciwu, arbitralnie, z pominięciem strony kościelnej, podjęło decyzję, że ocena z religii, począwszy od tego roku szkolnego, nie będzie należała do składowych średniej ocen, co ewidentnie narusza podstawowe zasady dydaktyczne. Młodemu człowiekowi trudno jest zrozumieć, dlaczego jego wysiłek w ramach katechizacji nie jest traktowany na równi z pozostałymi przedmiotami[2]. Już od 1 września br. Ministerstwo Edukacji Narodowej przez wprowadzanie możliwości zwiększania grup poprzez łączenie uczniów z różnych klas i poziomów edukacyjnych w rzeczywistości likwiduje efektywne nauczanie religii od strony programowej, pedagogiczno-psychologicznej i organizacyjnej. Jakby tego było mało, już resort edukacji zapowiedział, że w przyszłym roku szkolnym zmniejszy liczbę lekcji religii do jednej i  proponuje umieszczanie lekcji religii jedynie na początku i na końcu zajęć co byłoby formą dyskryminacji, segregacji i nietolerancji wobec osób wierzących[3].

Jako wierzący obywatele powinniśmy domagać się od  rządzących, by respektowali nasze prawa, w tym prawo uczniów do nauki religii w szkole, gwarantowane m. in. przez konkordat. Zaistniała sytuacja wymaga zdecydowanego protestu wszystkich, którym na sercu leży troska o wychowanie młodzieży w duchu chrześcijańskich wartości. Włączmy się w inicjatywę tygodników katolickich: „TAK dla religii w szkole” wyrażających stanowczy sprzeciw wobec krzywdzących i niesprawiedliwych działań Ministerstwa Edukacji Narodowej dotyczących szkolnych lekcji religii. Apeluję do rodziców i wszystkich ludzi dobrej woli do zaangażowania się we wspomnianą inicjatywę.

Formacja serca i sumienia celem prawdziwego wychowania

Na progu nowego roku szkolnego warto przypomnieć kilka podstawowych zasad wychowania. Te wskazania odnoszą się nie tylko do uczniów, ale do wszystkich ludzi. Stosując się do słów świętego Pawła: „poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę, abym innym głosząc naukę, sam przypadkiem nie został uznany za niezdatnego” [1 Kor 9,27], każdy, kto jest zatroskany o wychowanie dzieci i młodzieży, zwłaszcza ojciec i matka, nauczyciel i kapłan, sam nie może zaprzestać pogłębiania osobistej formacji, by coraz pełniej dorastać do zadań, które stawia Bóg.

Doceniać wartość pracy nad sobą

Nic, co wartościowe nie przychodzi łatwo, często trzeba zapłacić za to wielką cenę. Takie założenie powinno przekładać się na codzienne wybory, podejmowane decyzje, pokonywanie własnych ograniczeń i słabości. Tymczasem współczesny człowiek próbuje unikać wszelkiego wysiłku i trudu. Świat próbuje omamić – zwłaszcza młode pokolenie – obietnicą łatwego szczęścia osiągniętego inaczej niż poprzez „powściągliwość i pracę”. Jako ludzie wiary „umocnieni łaską Bożą pracujmy nad sobą w wielkiej cierpliwości”[Liturgia Godzin].

Nie bać się demaskować realnych zagrożeń

Kompetentny wychowawca nie toleruje błędnych zachowań i potrafi z delikatną stanowczością zwrócić uwagę, by przestrzec przed czyhającymi niebezpieczeństwami. Sam również winien być gotowy przyjąć słuszne uwagi innych. Współczesny świat niesie bardzo wiele realnych zagrożeń, począwszy od bezkrytycznego wchodzenia w rzeczywistość wirtualną, poprzez nieopanowane korzystanie z Internetu, brutalne firmy i gry komputerowe, łatwo dostępną pornografię, po różnorakie formy przedmiotowego wykorzystywania drugiego człowieka. Skutkiem tych postaw jest m. in. egoizm, lenistwo i agresywność. Trzeba mieć odwagę uświadamiać młodych, że alkohol i narkotyki uzależniają i potrafią nawet zniszczyć człowieka, że seksualność bez miłości prowadzi do zaburzeń psychicznych i zachowań aspołecznych. Sam Jezus w dzisiejszej Ewangelii przypomniał, że „z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota” [Mk 7, 21-22].  Trzeba widzieć te zagrożenia i starać się ustrzec przed nimi siebie i innych.

Umieć stawiać wymagania

Kształtowanie dojrzałych postaw wymaga stanowczego stawiania dzieciom i młodzieży mądrych i dostosowanych do ich wieku wymagań. Odpowiedzialne wychowanie to pomaganie im w czynieniu tego, co wartościowsze, a nie łatwiejsze. Kształtowanie dojrzałych postaw i zachowań nie jest możliwe bez podejmowania wysiłku, bez mądrej ascezy, bez gotowości do rezygnacji z chwilowej przyjemności.

Dzisiaj wspominamy bolesną rocznicę wybuchu II Wojny Światowej. To czas wielkiej tragedii, ale równocześnie czas bezgranicznego poświęcenia wielu bohaterskich obrońców naszej ojczyzny i godności człowieka. Wśród nich było bardzo wielu ludzi młodych: wspomnijmy choćby obrońców Westerplatte, czy powstańców warszawskich.

Nie sposób w tym miejscu nie wspomnieć błogosławionej rodziny Ulmów, która kształtowana prawdą Ewangelii, odpowiedzialną troska rodziców o dobre wychowanie dzieci, zdolna była do heroicznych czynów miłości bliźniego. Oto żywy i przekonywujący owoc siewu Ewangelii, będący opatrznościowym i dziejowym drogowskazem, apelem o większą, bardziej zdecydowaną troskę o nasze rodziny i chrześcijańskie wychowanie, dokonujące się także poprzez nauczanie katechezy. Ulmowie zbudowali więzi rodzinne, trwałe, pełne poświęcenia, kierując się nauką zawartą na kartach Pisma Świętego. O ich zatroskaniu edukacją i wychowaniem dzieci świadczy choćby zachowana fotografia bł. Wiktorii pochylającej się nad zeszytem i pomagająca najstarszej córce, bł. Stanisławie zdobywać wiedzę. Codzienne przebywanie z dziećmi, w tym także wspólna modlitwa rodziców z dziećmi,  stworzyło wspólnotę, która można nazwać Kościołem domowym.

Błogosławiona rodzina Ulmów jest dla nas wszystkich wzorem, inspiracją w dziele wychowania młodego pokolenia, narażonego na światopoglądowe czy ideologiczne kłamstwa, w istocie zmierzające do destrukcji rodziny, systemu uniwersalnych wartości i godnej przyszłości, w której liczyć się będzie dobro wszystkich obywateli.

Przed nami ważne, diecezjalne wydarzenie wiary. W dniu 8 września br. w Markowej przezywać będziemy rocznicę beatyfikacji rodziny Ulmów. Zachęcam wszystkich diecezjan do zapoznania się z programem planowanych uroczystości, który dostępny będzie na stronie archidiecezji. Księży proboszczów, osoby życia konsekrowanego proszę aby przypominali wiernym o tym wydarzeniu i zorganizowali, na miarę możliwości grupowe, lub indywidualne wyjazdy. Niech to będzie dzień modlitwy za dzieci, młodzież, rodziny, które potrzebują duchowego umocnienia, doświadczenia wspólnoty, życiowej inspiracji do rzeczy wielkich i godnych naśladowania.

Drodzy uczniowie!

Liczymy na Waszą dojrzałość wyrażoną poprzez zaangażowanie w katechezę szkolną, parafialną, czy przekonującą moc świadectwa miłości Boga i człowieka, zainicjowaną w domu rodzinnym, czy w zrzeszeniach katolickich. Nie bójcie się stawiać sobie wymagań w pracy nad swoim charakterem i rozwojem wiary. Włączajcie się w działalność grup duszpasterskich takich jak; Liturgiczna Służba ołtarza, Ruch Światło Życie, Ruch Apostolstwa Młodzieży, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Eucharystyczny Ruch Młodych czy szkolne koła Caritas. Wasz trud i podjęte poświęcenie na pewno sprawiedliwie nagrodzi sam Pan Bóg swoją łaską i pomocą w trudach dalszego życia.

Drodzy Rodzice!

W dużej mierze to od Was zależy przyszłość religijnego wychowania dzieci i młodzieży. Poczujmy się wspólne, wraz z katechetami, ludźmi dobrej woli, odpowiedzialnymi za formację dusz/ serc i umysłów Waszych Dzieci. Pamiętajcie, że macie prawo domagać się respektowania przekazywania i nauczania systemu wartości opartego o wiarę, także na terenie szkoły.

Wspomnijmy słowa św. Jan Paweł II, który 14 czerwca 1999 r. w Łowiczu powiedział: „Drodzy rodzice, dobrze wiecie, że nie jest łatwo w dzisiejszych czasach stworzyć chrześcijańskie warunki potrzebne do wychowania dzieci. Musicie czynić wszystko, aby Bóg był obecny i czczony w waszych rodzinach. Nie zapominajcie o wspólnej codziennej modlitwie, zwłaszcza wieczornej; o świętowaniu niedzieli i uczestniczeniu we Mszy świętej niedzielnej. Jesteście dla swoich dzieci pierwszymi nauczycielami modlitwy i cnót chrześcijańskich i nikt was w tym nie może zastąpić. Zachowujcie religijne zwyczaje i pielęgnujcie tradycję chrześcijańską, uczcie [wasze] dzieci szacunku dla każdego człowieka. Niech waszym największym pragnieniem będzie wychowanie młodego pokolenia w łączności z Chrystusem i Kościołem. Tylko w ten sposób dochowacie [wzoru, dochowacie] wierności waszemu powołaniu rodzicielskiemu i potrzebom duchowym waszych dzieci”.

Na progu nowego roku szkolnego, dziękując rodzicom i wszystkim pracownikom oświaty za pełne poświęcenia zaangażowanie w formację serc młodych ludzi, życzę dalszego zapału i wytrwałości. Zachęcam do szczególnej modlitwy w intencji dzieci i młodzieży, by nie tylko dobrze wykorzystali czas edukacji, ale przede wszystkim, aby wpatrzeni w serce Jezusa doświadczyli i nauczyli się prawdziwej miłości. My dorośli winniśmy im w tym pomóc.

Z serca Wam wszystkim błogosławię.

✠ Adam Szal
Arcybiskup Metropolita Przemyski

XXI Niedziela zwykła – 25 sierpnia 2024

  1. Dziś przeżywamy XLI Dożynki Archidiecezji Przemyskiej, które odbywają w Wólce Pełkińskiej. Łączymy się duchowo z tymi, którzy przeżywają święto dziękczynienia za tegoroczne plony w naszej Archidiecezji.
  2. W tym tygodniu po raz ostatni Msze Święte będą odprawiane w porządku wakacyjnym: w poniedziałek, środę i piątek o 18. 00; we wtorek, czwartek i sobotę rano, o godz. 8.00.
  3. Modlitwę różańcową prowadzi Róża MB Częstochowskiej – Królowej Polski, a za tydzieńRóża MB Fatimskiej.
  4. Koronkę do Siedmiu Boleści MB prowadzi Róża IV. W środę Nowenna do MB Nieustającej Pomocy /początek o godz. 18.00/.
  5. W tym tygodniu w liturgii Kościoła wspominamy:
  6. – w poniedziałek, 26 sierpnia br. – Uroczystość MB Częstochowskiej; /w naszym dekanacie odpust w Dąbrówce Starzeńskiej – parafia Siedliska o godz. 11.00/;
    – we wtorek, 27 sierpnia br. – Św. Moniki, matki Św. Augustyna;
    – w środę, 28 sierpnia br. – Św. Augustyna, bpa i doktora Kościoła;
    – w czwartek, 29 sierpnia br. – Męczeństwo Św. Jana Chrzciciela;
    – w niedzielę, 1 września br. – wspomnienie liturgiczne Bł. Bronisławy,
    Wszystkim solenizantom i jubilatom tygodnia składam życzenia Bożego błogosławieństwa.
  7. W piątek, 30 sierpnia br. od 00 możliwość spowiedzi przed rozpoczęciem roku szkolnego. Zapraszamy dzieci i młodzież na spowiedź przed rozpoczęciem roku szkolnego.
  8. Dziękujemy wszystkim osobom, które wczoraj sprzątały w kościele, ofiarowały kwiaty oraz przepięknie wystroiły naszą świątynię i wykosiły trawę wokół kościoła: Maria Domin, Jolanta Galej, Malwina Galej, Małgorzata Siry, Jan Siry, Zbigniew Knap, Mariola Pęcherek /drugie sprzątanie w poniedziałek o godz. 16.30/:
    O posprzątanie kościoła i w najbliższym tygodniu prosimy /w sobotę o godz. 8.30/: Monika Karnas, Kinga Bąk, Matylda Trzciańska, Stanisława Malawska, Janina Kusińska.
  9. Ofiary na potrzeby kościoła i parafii złożyli:
    na kościół:
    – anonimowa ofiara z Nozdrzca – 300 zł;
    – Anna, Piotr BARAN – 200 zł;
    – Grażyna CZELEŃ – 200 zł;
    -Kazimierz, Marcin REBIZAK – 200 zł;
    na cmentarz:
    – Anna, Piotr BARAN – 100 zł;
    – Grażyna CZELEŃ – 100 zł. Bóg zapłać!
  10. W naszym dekanacie dokonały się zmiany:
    – wcześniej nowym kapelanem w DSP w Dynowie został Jan Wosiewicz /były kapelan szpitala w Krośnie/;
    – Ks. Jerzy Ziaja – proboszcz pw. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Wesołej i przeszedł do parafii pw. Św. Jadwigi Śląskiej w Hurku;
    – na jego miejsce przyszedł do Wesołej neo-proboszcz ks. Jakub Wielgos – z parafii pw. Św. Stanisława Bpa w Zręcinie;
    – Ks. Adam Pakosz – wikariusz w parafii Św. Mikołaja w Harcie przeszedł do parafii Św. Stanisława Bpa w Humniskach;
    – na jego miejsce przyszedł ks. Piotr Krzysik – z parafii pw. Św. Maksymiliana Kolbe w Wołkowyi;
    Ponadto parafie zmienili:
    – Ks. Krzysztof Kawulka     – odszedł z parafii pw. Św. Marcina w Błażowej do parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Humniskach – Krzyżówce;
    – Ks. Adam Jakielaszek – odszedł z parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Haczowie do parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Woli Zarczyckiej /rodzinna parafia ks. kan. Jana Turczyna/;
    – Ks. Michał Wacławik – neoprezbiter poszedł do parafii pw. NSPJ w Brzózie Stadnickiej.
    Wszystkim kapłanom życzymy szczęść Boże na nowych placówkach duszpasterskich!
  11. Za tydzień, I niedziela miesiąca września. Składka przeznaczona na WSD w Przemyślu. Zmiana Tajemnic Różańcowych będzie po sumie.
  12. W niedzielę, 1 września br. przypada 85 rocznica wybuchu II wojny światowej; módlmy się za wszystkich, którzy oddali swoje życie na ołtarzu Ojczyzny: w czasie kampanii wrześniowej, walk zbrojnych, powstania warszawskiego, w więzieniach, łagrach i obozach koncentracyjnych. Tego dnia prośmy o pokój na całym świecie, o pokój i bezpieczeństwo naszych granic.