Homilia na XXV niedzielę zwykłą

„O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy”.
Jezus przez trzy lata formował swoich uczniów: wyjaśniał im niektóre przypowieści, uczył modlitwy i przede wszystkim dawał przykład, jak odnosić się do Boga i do ludzi, do których już wkrótce zostaną posłani. Apostołowie, którzy  już przeszli drogę od entuzjazmu w chwili powołania, przez trudy wspólnej wędrówki i wysiłek głoszenia nowiny o królestwie, po trudne lekcje, których w większości nie bardzo  rozumieli – nagle poczuli wewnętrznie, że są ważni, że ludzie ich poważają i jak zawsze diabelską kością niezgody stał się tzw. prymat – zaczęli się spierać, kto z nich jest najważniejszy pośród całej dwunastki. Od razu doszło do podziałów, sporów i niesnasek . A Jezus usiadł pośród nich i tłumaczył im: «Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich».
Bycie uczniem Jezusa to nie magia władzy, sprawowanie urzędu, poważanie wśród innych, obnoszenie się z głową wysoko uniesioną, drwiący uśmieszek wobec innych, bo udało się kogoś oszukać, wykantować czy wykpić –nie na tym polega bycie uczniem Boskiego Zbawiciela.
„Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał»”.
Prawdziwe bycie Apostołem to postawa pokornej służby Bogu i ludziom, to prostota  i szczerość dziecka, które Jezus stawia na środku jak o wzór i przykład do naśladowania, to świadomość swojej odpowiedzialności za misję, którą zlecił mi sam Jezus i z której będę kiedyś rozliczony, czy byłem gorliwy i pracowity w swoim działaniu, czy też tylko szukałem splendoru i poklasku żeby zabłyszczeć i zaistnieć pośród innych.
Dlatego Św. Jakub Apostoł w II Czytaniu pisze, że źródłem niepokojów pośród wierzących w Chrystusa jest nieład wewnętrzny: „Gdzie zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami?”. Bo w człowieku niestety rodzi się poczucie wartości wtedy, kiedy może wywyższać się ponad innych, kiedy może naśmiewać się i drwić z innych, kiedy może poniżać godność ludzką innych kiedy może obwiniać, oskarżać i ciągle wskazywać palcem winnych, zamiast uderzyć się we własne piersi. I nie doceniamy tego co mamy, nie zauważamy, że inni są dla nas dobrzy życzliwi, tylko ciągle mamy jakieś żale i nieuzasadniane pretensje i często najbliższych i tych którzy nas kochają i dobrze nam życzą, obwiniamy za zlo całego świata. Teognis z Megary – grecki poeta i arystokrata, żyjący w VI wieku przed Chrystusem, został wygnany ze swego ojczystego miasta, przez jedno ze stronnictw, ponieważ krytykował stosunki panujące w mieście. W liście do Kyrrosa tak pisał: „Miasto co prawda się nie zmieniło, natomiast zmienili się ludzie… Ludzie nie mieli żadnego pojęcia o sądzie i prawdach, obecnie czują się wytrawnymi panami. A ci którzy dawniej coś znaczyli, obecnie nie mają nic do powiedzenia. Potajemnie wyśmiewają i oszukują się wzajemnie, nie uznając żadnej normy, która by stanowiła granicę, między tym, co szlachetne i nieszlachetne, gdyż nie mają żadnej tradycji. Kyrrosie, nie szukaj wśród tych ludzi przyjaciela. Bądź dla nich grzeczny, rozmawiając z nimi, lecz nigdy nie zadawaj się z nimi, w poważnych sprawach, gdyż wtedy dopiero przekonasz się o ich wartości i doświadczysz, ze nie można na nich liczyć! Oszustwo, przebiegłość i chytrość – oto w czym kocha się to beznadziejne społeczeństwo”.
Ludzie mądrzy zawsze będą siać pokój, zgodę, rozsądek i bezpieczeństwo; ludzie ulegający żądzy tego świata, będą posługiwać się tzw. „mądrością szatańską”  i niszczą nie tylko świat i tych, którym zazdroszczą i podświadomie nienawidzą, tak naprawdę– o czym często nie wiedzą – niszcząc samych siebie. Nie potrafimy żyć w zgodzie i harmonii z Bogiem i ludźmi, kiedy mamy w miarę ustabilizowany ład, pokój i bezpieczeństwo, to my szukamy konfliktów i sporów; lubujemy się w kłótniach, sporach sąsiedzkich, procesach sądowych, hejtowaniu i mowie nienawiści wobec innych ludzi.
Szwedzki mąż stanu – Sekretarz Generalny ONZ Dag Hammarskjold, który zginął w katastrofie lotniczej razem z 15 pasażerami w dżungli w Rodezji Północnej. w książce pt.: „Drogowskazy” napisał: „Życie ma wartość jedynie przez swą treść – dla innych!”
To co przeżywamy od tygodnia, to SIGNUM – ZNAK. Musiała się wydarzyć kolejna TRAGEDIA – kataklizm powodzi i dramatyczna walka z żywiołem, utrata domów i  dobytku całego życia, miejsc pracy; gdzie wszyscy stają obok siebie do pracy i sypią piasek do worków i uszczelniają wały, gdzie ze łzami w oczach zbierają dary i środki materialne dla powodzian, bo uświadamiamy sobie, co by to było, gdyby ta klęska spadła na nas – bo tacy jesteśmy – czuli i wrażliwi na nędzę i biedę wokół nas – musi coś się stać, coś w nas tąpnąć, abyśmy się przebudzili, poczuli solidarność i więź z potrzebującymi, żebyśmy na nowo stawali się wspólnotą  jednego serca, ponad wszelkimi podziałami.
Stanisław Adam JAMAK w „Przesłaniu do śmiertelników” napisał: „Nie szukaj przyjaciół w tabloidach i mediach społecznościowych, nie dziel się z całym światem tym, gdzie byłeś, co robiłeś, co jadłeś, jakie miejsca zwiedziłeś. Nie szukaj miejsca, w którym otrzymasz aplauz sztucznych klakierów. Raczej szukaj miejsca, gdzie naprawdę możesz zaistnieć. Zadbaj o to, aby odzyskać utraconą przyjaźń, aby umocnić relacje  z tymi, którzy są obok ciebie i żyją po sąsiedzku. Dobrzy ludzie i przyjaciele powinni być blisko nas, bo prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”.
Prośmy gorąco, abyśmy z rozważanego dziś Słowa wyciągnęli konkretne wnioski dotyczące nas samych, abyśmy zrozumieli, że podziały i mury nienawiści i agresji trzeba zburzyć – zgoda buduje niezgoda rujnuje – bo prawdziwy chrześcijanin to ten, który jest pokorny i wrażliwy na niedolę innych, a swoje życie opiera tylko i wyłącznie na wskazówkach i nauce Jedynego Nauczyciela – Jezusa z Nazaretu – Syna Bożego:

Panie Jezu, trudno wyrzec się własnej wizji świata, ambicji, odpowiedzi, które wcale nie są pewne. Proszę Cię, uwolnij moje serce od tego, co utrudnia mi przyjęcie Ciebie. Spraw abym był jak dziecko pełen miłości, prostoty i szczerości wobec Ciebie i innych. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

XXV Niedziela zwykła – 22 września 2024

  1. Centrum Medyczne „MEDYK” zaprasza dziś, 22 września br., w godz.:30 – 11.00, na bezpłatne badania w ramach Profilaktyki 40+ /przy Urzędzie Gminy będzie podstawiony specjalny autobus profilaktyczny, w którym będzie możliwość przeprowadzenia badań/.
  2. Modlitwę różańcową prowadzi Róża Nawiedzenia Elżbiety, a za tydzień Róża Niepokalanego Poczęcia NMP.
  3. W tym tygodniu Msze Święte będą odprawiane o 18.00; w sobotę o godz. 8.00.
  4. We wtorek Koronkę do Siedmiu Boleści MB prowadzi Róża IV, a w środę Nowenna do MB Nieustającej Pomocy /początek o godz. 18.00/.
  5. W tygodniu w liturgii Kościoła wspominamy:
    – w poniedziałek, 23 września br. – Św. Ojca Pio z Pietrelciny, kapłana;
    – w czwartek, 26 września br. – Św. Kosmy i Damiana, męczenników;
    – w piątek, 27 września br. – Św. Wincentego a’ Paulo, kapłana;
    – w sobotę,21 września br. – Św. Wacława, króla;
    – w niedzielę, 29 września br. – liturgiczne Święto Św. Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała /w naszym dekanacie odpust w Pawłokomie – parafia Dylągowa – o godz.11.00/.
    Wszystkim solenizantom i jubilatom tygodnia składamy najlepsze życzenia.
  6. W związku z dramatyczną sytuacją powodziową, która dotknęła południowo-zachodnią część Polski, Szkoła Podstawowa im. Aleksandra Fredry w Nozdrzcu włącza się w pomoc powodzianom i ogłasza zbiórkę darów i zaprasza wszystkich chętnych. Zbieramy:
    – środki opatrunkowe, higieniczne i kosmetyki;
    – żywność o długim terminie ważności     /np.: herbata, kawa, ryż, cukier, kasza, makaron, żywność w puszkach/;
    –     woda butelkowana. Termin składania darów do wtorku, 24 września br.
  7. Przewodniczący KEP, Metropolita Gdański – Abp Tadeusz Wojda zaapelował o pomoc ofiarom kataklizmu. Solidaryzując się z poszkodowanymi, w najbliższą niedzielę, 29 września 2024 roku, we wszystkich kościołach i kaplicach na terenie Archidiecezji Przemyskiej będzie zbiórka do puszek: „POMOC POWODZIANOM”. Zebrane środki finansowe zostaną przekazane osobom dotkniętym kataklizmem za pośrednictwem Caritas Archidiecezji Przemyskiej.
  8. W sobotę, 28 września 2024 r. tradycyjnie odbędzie się Archidiecezjalna Pielgrzymka Róż Żywego Różańca do Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Haczowie. Program:
    – 9.30 –  Powitanie Pielgrzymów przez ks. Kustosza Sanktuarium, zawiązanie wspólnoty;
    – 9.50  – Katecheza;
    – Czas dla Pielgrzymów;
    – 10.50 – Siedem boleści Matki Bożej, nabożeństwo z modlitwą o uzdrowienie;
    – Czas dla uczestników pielgrzymki;
    – 11.50 – Przygotowanie do Eucharystii;
    – 12.00 – Uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem JE Ks. Abp Adama Szala
    – Błogosławieństwo i rozesłanie;
    – Przekazanie Złotej Róży, Sztandaru Róż Żywego Różańca, Obrazu bł. Pauliny Jaricot;
    – Agapa. Zapraszamy chętnych do zgłoszenia się na wyjazd /zapisy w zakrystii/
  9. Dziękujemy tym, którzy wczoraj sprzątali i ofiarowali kwiaty na wystrój świątyni: Dorota Baran, Halina Potoczna, Zofia Chromiak, Maria Gąsecka, Krystyna Niemiec /drugie sprzątanie w poniedziałek o godz. 16.30/.
    O posprzątanie kościoła w najbliższym tygodniu prosimy /w sobotę o godz. 8.30/: Maria Górniak, Agata Zabój, Grażyna Niemiec, Zofia Kociuba, Zofia Kiełbasa, Marta Krasnopolska.
  10. Wspólna inicjatywa Tygodników Katolickich: „Gościa Niedzielnego”, „Niedzieli”, „Tygodnika Idziemy” oraz „Przewodnika Katolickiego” został opublikowany: PROTEST wobec dyskryminacji dzieci i młodzieży realizowanej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Wszystkich, którym leży na sercu dobro dzieci i chęć wyrażenia poparcia „TAK DLA RELIGII W SZKOLE”, zapraszamy do złożenia podpisów w bocznej nawie naszej świątyni /bez dokumentu tożsamości/.
  11. Spotkania formacyjne w tym tygodniu:
    – we wtorek, po Mszy Św. – spotkanie Zelatorów Róż Różańcowych;
    – w środę, po Mszy Św. – spotkanie ministrantów;
    – we czwartek, po Mszy Św. – spotkanie rodziców dzieci kl. III, przygotowujących się do I Komunii Św.;
  12. Ofiary na potrzeby kościoła i parafii złożyli:
    na remont kościoła:
    – ofiara anonimowa – 300 zł;
    – + Zofia WOJTASZEK – 500 zł;
    – Eugeniusz Teresa KOCIUBA – 200 zł;
    – Marian TOCZEK – 200 zł;
    – Tadeusz Janina CUPAK – 300 zł;
    na cmentarz:

– Eugeniusz, Teresa KOCIUBA – 100 zł;
– Marian TOCZEK – 200 zł. Bóg zapłać!
½ składki pogrzebowej – 200 zł;

 

XXIV Niedziela zwykła – 15 września 2024

  1. Dziś przeżywamy Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. Modlimy się rzetelność mediów: prasy, radia, telewizji i Internetu – o służbę prawdzie, polecamy media katolickie.
  2. Składka przeznaczona jest na Katolickie Radio „FARA” Archidiecezji Przemyskiej.
  3. Modlitwę różańcową prowadzi Róża MB Bolesnej, .a za tydzień Róża Nawiedzenia Elżbiety.
  4. W tym tygodniu Msze Święte będą odprawiane o 18.00; w sobotę o godz. 8.00.
  5. We wtorek Koronkę do Siedmiu Boleści MB prowadzi Róża III, a w środę Nowenna do MB Nieustającej Pomocy /początek o godz. 18.00/.
  6. W tygodniu w liturgii Kościoła wspominamy:
    – w poniedziałek, 16 września br. – Św. Korneliusza, papieża i Cypriana, bpa – męczenników;
    – w czwartek, 18 września br. – Święto Św. Stanisława Kostki, zakonnika, Patrona Polski, patrona dzieci i młodzieży /zapraszamy dzieci i młodzież do uczestnictwa we Mszy Św./;
    – w piątek, 20 września br. – Św. Andrzeja Kim-Taegon, Pawła Hong- Hasang i Towarzyszy, męczenników wietnamskich;
    – w sobotę,21 września br. – Święto Św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty.
    Wszystkim solenizantom i jubilatom tygodnia składamy najlepsze życzenia.
  7. Dziękujemy tym, którzy wczoraj sprzątali i ofiarowali kwiaty na wystrój świątyni: Stanisław Tarnawski, Halina Baluch, Lesława Malawska, Dorota Tarnawska, Kazimiera Górniak  /drugie sprzątanie w poniedziałek o godz. 16.30/.
    O posprzątanie kościoła w najbliższym tygodniu prosimy /w sobotę o godz. 8.30/: Dorota Baran, Halina Potoczna, Zofia Chromiak, Maria Gąsecka, Krystyna Niemiec.
  8. Spotkania formacyjne w tym tygodniu:
    – w środę, godz. 17.00– spotkanie uczniów kl. VI – VIII;
    – we czwartek – spotkanie Akcji Katolickiej.
  9. Dziękuję o. Mieczysławowi SJ – naszemu rodakowi za zastępstwo w parafii w czasie głoszenia Misji, dziękuję wam wszystkim za dar modlitwy w intencji nas misjonarzy oraz w intencji parafii Wara.
  10. W poniedziałek, 16 września br., nasz pan organista – Michał będzie miał końcowy egzamin  przed dyplomem, i będzie zaliczał granie w czasie Mszy Św. w naszej świątyni – zapraszamy, aby była jak największa liczba wiernych.
  11. Centrum Medyczne MEDYK zaprasza za tydzień, w niedzielę – 22 września br., w godz.: 6.30 – 11.00. na bezpłatne badania w ramach profilaktyki 40+ /przy UG będzie podstawiony specjalny autobus, w którym będzie możliwość przeprowadzenia tych badań/.
  12. Ofiary na potrzeby kościoła i parafii złożyli:
    na remont kościoła:
    – Helena, Tadeusz  BARAN – 300 zł;
    –  Zofia WOJTASZEK – 500 zł. Bóg zapłać!

List Pasterski Konferencji Episkopatu Polski na XIV Tydzień Wychowania

Wychowujmy razem

Drodzy Bracia i Siostry,

w dzisiejszym pierwszym czytaniu Bóg wzywa ustami Mojżesza naród izraelski do przestrzegania praw: „strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów…” (Pwt 4, 6). Bóg jako Dobry Pedagog wychowuje swój lud prowadząc go ku coraz większej doskonałości. Jezus w Ewangelii naucza, że samo przestrzeganie prawa nie jest istotą religii. Najważniejsza jest w niej żywa relacja z Bogiem. Jezus mówi: „słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie” (Mk 7, 6).

Wierność zasadom bez głębokiej wewnętrznej inspiracji jest krótkotrwała. Nie wytrzyma próby. W sytuacji pokusy czy w obliczu lęku człowiek porzuci narzucone z zewnątrz reguły, zwłaszcza wtedy, gdy będzie szansa, że nie dosięgnie go ludzka sprawiedliwość. Sytuacja ta ma jeszcze jeden negatywny wymiar. Żądanie, aby człowiek przestrzegał zewnętrznych norm bez wewnętrznej przemiany, będzie prowadzić do frustracji i do odrzucenia nawet najsłuszniejszych zasad, które uzna on jako bezsensowne. Dotyczy to zwłaszcza ludzi młodych. Stąd jednym z najważniejszych celów wychowania jest towarzyszenie wychowankom w kształtowaniu sfery wewnętrznych przekonań i motywacji, z których będą wynikać ich późniejsze wybory życiowe. W przyszłą niedzielę, 8 września br. rozpocznie się XIV Tydzień Wychowania, który będzie przebiegał pod hasłem „Wychowujmy razem”. Jego celem jest wsparcie Kościoła, rodziny i szkoły we wspólnych wysiłkach wokół wychowania dzieci i młodzieży.

  1. Prawo rodziców chrześcijańskich do wychowania dzieci w oparciu o wartości ewangeliczne

Rodzice mają prawo do wychowania religijnego i moralnego swych dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Zapewnia im to Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Kościół natomiast na Soborze Watykańskim II przypomniał, że z perspektywy wiary troska rodziców o zapewnienie warunków, aby wychowanie religijne dziecka było harmonijnie skoordynowane z wychowaniem ogólnym, jest nie tylko prawem, ale i zadaniem rodziców. Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim stwierdza: „Rodzicom natomiast Kościół przypomina ważny obowiązek dokładania wszelkich starań, a nawet domagania się (…) aby wykształcenie świeckie zharmonizowane było z formacją chrześcijańską. Dlatego Kościół pochwala władze i państwa, które uwzględniając pluralizm współczesnego społeczeństwa i szanując należną wolność wspierają rodziny, aby wychowanie dzieci we wszystkich szkołach mogło odbywać się w zgodzie z moralnymi i religijnymi zasadami rodziców” (Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim, n. 7).

Na szczęście przeszły już do historii te czasy, w których prawa rodzicom były zabierane i państwo próbowało przez szkołę narzucać polskim rodzinom obcy pogląd na świat, zmierzając do wychowania „nowego człowieka”. Wymownym znakiem definitywnego ich końca był powrót lekcji religii do polskich szkół i przedszkoli w dniu 1 września 1990 roku po 29 latach ich nieobecności. Fakt ten wywołał szczególną radość w sercu św. Jana Pawła II, który w tamtych czasach stwierdził: „Dzięki przemianom, jakie dokonują się ostatnio w naszej Ojczyźnie, katecheza wróciła do sal szkolnych i znalazła swoje miejsce i odbicie w systemie wychowawczym. Osobiście bardzo z tego się cieszę. Równocześnie jednak pragnę tu powtórzyć (…): jest wam to dane i równocześnie zadane (Jan Paweł II, Włocławek, 6 czerwca 1991 r.).

  1. Potrzeby religijne wśród podstawowych potrzeb człowieka

Towarzysząc wychowankom, a także formując samego siebie, trzeba uwzględnić wszystkie sfery wychowawcze. Pominięcie jakiejkolwiek z nich prowadzi do zaburzenia harmonijnego rozwoju człowieka. Należy pamiętać, że oprócz sfery psychicznej, intelektualnej i fizycznej proces wychowania powinien objąć także sferę duchową. Potrzeba relacji z Bogiem należy przecież do naturalnych potrzeb człowieka. Pięknie tę prawdę wyraził św. Augustyn w Wyznaniach: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie” (Wyznania I, 1).

Obecnie zwraca się uwagę na niepokojący wzrost depresji i zaburzeń lękowych u nastolatków. W takich sytuacjach konieczna jest oczywiście zawsze kompetentna pomoc psychologiczna i psychiatryczna. Nie można jednak zapominać, że ważnym czynnikiem sprzyjającym zdrowiu psychicznemu jest dojrzale przeżywana religijność. Wielu z Was, Drodzy Bracia i Siostry, wie z własnego doświadczenia, jakim oparciem w życiu jest wiara i zaufanie Bożej Opatrzności. Warto też sięgnąć w przeszłość i odnieść się do życia naszych przodków. Pokolenia, które były przed nami, przeżywały czas zaborów, wojen, klęsk żywiołowych. Wielu naszych przodków musiało odnajdywać motywy nadziei po stracie swych bliskich i nawet niejeden raz na nowo odzyskiwać dobytek utracony z powodu zawieruch dziejowych. Oparciem dla nich była wtedy wiara w Boga i ufność w Bożą obecność nadającą sens życiu.

  1. Konieczność współpracy w procesie wychowania

Współpraca w procesie wychowania jest wielkim dobrem, którego wartość widać w kontekście dzisiejszych trudnych wyzwań wychowawczych. Wspólne realizowanie procesu wychowania wymaga uznania prawa do różnorodności i prawa do zachowania tożsamości, zgodnie z własnymi przekonaniami i wyznaniem religijnym. Potrzebny jest respekt, szacunek dla tych wartości, w których rodzice chcą wychowywać swe dzieci. Nie można tego w żaden sposób zniszczyć. Rodzice chrześcijańscy mają prawo do wychowywania dzieci zgodnie z wyznawaną przez siebie wiarą.

Drodzy Rodzice, zadbajcie o to, aby Wasze dzieci uczestniczyły w szkolnych lekcjach religii. W dniu chrztu świętego podjęliście decyzję, aby weszły one na drogę wiary. To wtedy kapłan przypomniał Wam, że prosząc dla Waszego dziecka o chrzest, „przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze…”. I zapytał: „Czy jesteście świadomi tego obowiązku?”. Odpowiedzieliście wtedy: „Tak, jesteśmy świadomi”. Być może część z Was ma poczucie, że nie do końca wypełnia swoje obowiązki związane z chrześcijańskim wychowaniem dzieci. Szkolne lekcje religii, choć nigdy nie zastąpią roli, jaką Wy macie do odegrania w życiu dziecka, są jednak dla Was wielkim wsparciem i ułatwieniem w wychowaniu do wiary. Katecheta – ksiądz, siostra zakonna czy osoba świecka – zasieje w sercu Waszego dziecka ziarno, które być może nie od razu wyda plon. Może się zdarzyć, że dojrzały już człowiek, po różnych doświadczeniach życiowych przypomni sobie słowa usłyszane na lekcjach religii w szkole i powie: „Mam jeszcze szansę”. Tak jak w przypowieści o synu marnotrawnym, nawet jeśli zdarzy się komuś pobłądzić, będzie miał gdzie wrócić. Poza tym lekcje religii są naturalnym elementem edukacji w naszej kulturze i cywilizacji, której fundament stanowi chrześcijaństwo.

Katastrofalną z punktu widzenia skuteczności wychowania byłaby sprzeczność pomiędzy wartościami przekazywanymi przez szkołę a tymi, jakie przekazują rodzice. A tak by się stało, gdyby dziecko wychowywane w rodzinie chrześcijańskiej, było w środowisku szkolnym przekonywane do czegoś zupełnie przeciwnego wierze w Boga – bo w szkole byłby realizowany program wychowawczy oparty na wartościach sprzeciwiających się przesłaniu Ewangelii. Rodzice, z których podatków też utrzymywana jest szkoła, mają prawo domagać się, aby szkoła poprzez obecne w niej lekcje religii wychowywała dziecko w harmonii z systemem wartości, przekazywanym w rodzinie i Kościele.

Zapraszamy wszystkich Rodziców, Nauczycieli i Wychowawców, Katechetów i Duszpasterzy do współpracy w wychowaniu dzieci i młodzieży. Mamy nadzieję, że Tydzień Wychowania przeżywany w tym roku pod hasłem „Wychowujmy razem” będzie stanowił inspirację do połączenia wysiłków w tym dziele.

Dziękując Rodzicom, Wychowawcom i Nauczycielom za ich trud i poświęcenie wszystkim z serca błogosławimy.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, 10 czerwca 2024 r.