„Gdy dopełniał się czas wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jerozolimy”
Podróż Jezusa do Jerozolimy, a więc ku męce i śmierci, rozpoczęła się, gdy nadchodził czas, kiedy miał być zabrany z tego świata. Jezus doskonale wie co go czeka. Dlatego idzie On z wielką stanowczością i determinacją, posłuszny woli Ojca, gotowy do złożenia ofiary krzyża.
W życiu człowieka jest taki moment, gdy kończy się czas namysłu i trzeba podjąć konkretną decyzję – wyruszyć w daną drogę, od której nie ma odwrotu. Wóz, albo przewóz.
Taka postawa powinna cechować wszystkich, którzy idą za głosem Chrystusa.
„Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?”.
Jezusowi chodzi o radykalizm wiary, ale nie o „chory radykalizm”, nacechowany zemstą i mściwością, a taki reprezentują uczniowie i bracia: Jakub i Jan – nie na darmo nazwani przydomkiem „Boanerges” czyli Synowie Gromu.  Nie dziwi nas, że Jezus ich zgromił i zabronił im. Gorliwość jest piękną cechą. Ale zapalczywość, urażona duma czy chęć rewanżu mogą stroić się w piórka gorliwości, ale to tylko pozory. Pomyślmy kiedy jesteśmy synami gromu, jak reagujemy, gdy ktoś nie podziela naszych planów, ambicji czy słusznych zamiarów? Czy torując drogę Jezusowi w naszym świecie pamiętamy, że logika Jego krzyża jest zupełnie inna niż logika miecza?! Jezus już na początku swojej drogi pokazuje, że przynosi inny ogień. Nie ten, który pożera, niszczy i karze, lecz ten, który oczyszcza i przemienia. Jest to ogień Bożej miłości, który sprawia, że w człowieku dokonuje się gruntowna przemiana. Rozpalenie tego ognia dokonało się na krzyżu. Teraz płonie on na ołtarzu, kiedy jest sprawowana Eucharystia.
„<<Pójdź za Mną>>. Ten zaś odpowiedział: ”Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca”. Odparł mu: <<Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś Królestwo Boże>>”.
Prawdziwy uczeń Chrystusa musi umieć podejmować decyzje, musi zawsze wybierać. Jezus nie przekreśla obowiązku pochowania zmarłych; celowo używa tej przesady, żeby podkreślić jak ważne jest pójście za Jego głosem i jego nauką. Czasem potrzebne jest postawienie pewnych spraw na ostrzu noża, pozostawienie ich, bo inaczej człowiek, który w gąszczu spraw nie potrafi się od nich oderwać, zapomina o swoich duchowych obowiązkach i potrafi się sam tak zamotać, jak mucha w pajęczej sieci – Radykalizm wiary – zostaw to i pójdź za mną – czyli wybieraj to co ważniejsze i pożyteczne dla twego duchowego dobra.
„<<Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz>>. Jezus mu odpowiedział: <<Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć>>”.
To zdanie kryje swoistą skargę samego Boga, który doświadcza samotności i bezdomności ·w ludzkim świecie. Trzeba często porzucić wszystko, aby iść za Jezusem i narazić się na niezrozumienie w otaczającym nas środowisku. Kto idzie za Jezusem, musi być świadomy tego, że często godzi się na bycie samotnym z Samotnym i opuszczonym z Opuszczonym.
Prośmy Jezusa, abyśmy nie bali się radykalnych postaw w naszym życiu, ale zawsze chcieli Mu
z wiarą służyć:
Chryste, wyruszasz w drogę do Jerozolimy. Od początku jest ona rozjaśniona ogniem Twojej miłości. Niech on rozpali me serce, abym nie ociągał się, lecz chętnie i wiernie szedł za Tobą. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

„Za kogo uważają Mnie tłumy?”
Jezus robi wśród swoich uczniów tzw. sondaż badania opinii publicznej – „Kim jestem?”
On wie kim jest naprawdę, ale chce zobaczyć, czy inni potrafią go rozpoznać?! Kiedy mi na kimś zależy, wtedy pytam: „Kim jestem dla ciebie, co dla ciebie znaczę?!” Być prawdziwym chrześcijaninem oznacza rozpoznać, kim jest naprawdę Jezus?! Uznać w nim osobiście Boga i Zbawcę czyli tego, który wyzwala mnie od zła i daje nowe życie.
„Oni odpowiedzieli: <<Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał>>”.Wynik sondy nie jest jednoznaczny – są różne opinie.
Te opinie choć są skrajnie różne, to jednak idą w dobrą stronę, bo przecież Jan Chrzciciel, Eliasz czy prorocy to są ludzie wybrani przez Boga, Jego wysłańcy obdarzeni mocą słowa i czynienia znaków w Jego imię. Te odpowiedzi wskazują, że ludzie widzą w nim działanie Boże. To już dużo, ale wciąż za mało, aby zrozumieć,  że Jezus jest kimś więcej.
„<<A wy, za kogo Mnie uważacie ?>>. Piotr odpowiedział: <<Za Mesjasza Bożego>>.
Piotr to nie tylko brat Andrzeja Apostoła i historyczna postać rybaka.  Piotr to również człowiek niezłomny, świadek wiary, wzór prawdziwego ucznia Pańskiego. Każdy z nas powinien odnaleźć w Nim drogę prawdy i wiary. Prawdziwym uczniem zostaje ten kto odkrywa w Jezusie Mesjasza – czyli wierzy w to że On jest prawdziwym wysłannikiem samego Boga – Synem Bożym, przez niego namaszczonym.
„Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili”.
Wolter, filozof okresu oświecenia, powiedział, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz, a ten odwdzięczył Mu się tym samym. To prawda, bo my mamy różny obraz Boga – Bóg jest przez nas, różnie postrzegany. Często bywa to jednak obraz bardzo wypaczony.
Prawdziwy Bóg objawiony w Chrystusie objawia się jako Syn Człowieczy, który musi wiele wycierpieć i zostanie zabity. Dlatego Jezus mówi wyraźnie: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa”. Do tego, żeby się nie buntować przeciw krzyżowi, tylko podjąć go mężnie, jest potrzebna wiara.
Słynny kompozytor niemiecki, Ludwig van Beethoven  /który stracił słuch, ale nie stracił wiary i z pokorą dźwigał swoje cierpienie/ napisał kiedyś: „Krzyże w życiu pełnią taką samą rolę, jak krzyżyki w muzyce – na pięciolinii – podwyższają!”.
Jezus stawia przed nami jedno z najtrudniejszych wymagań, dźwiganie krzyża czyli przyjęcie cierpienia w życiu i pełna akceptacja doświadczeń, które na mnie spadają.
To jest droga do poznania Boga i Jego miłości do nas wszystkich. To jest tzw. równość wobec Boga i siebie- wobec wszystkich. Wobec tego nie można pozostać obojętnym. Ale człowiek ma w sobie coś takiego, że próbuje pokazywać tylko swoją wartość i w ten sposób się wywyższać. Albo więc tworzy się fałszywy obraz Boga dla swoich potrzeb, albo bierze się swój codzienny krzyż i wiernie naśladuje się Jezusa.
Znany powieściopisarz i podróżnik, marynista – Joseph Conrad napisał kiedyś: „Tylko praca daje okazję odkryć nam nas samych, pokazać to, czym naprawdę jesteśmy, a nie tylko to, na co wyglądamy”. Prośmy gorąco, abyśmy umieli rozpoznawać w Jezusie prawdziwego Boga i abyśmy pełnili Jego misję w swoim życiu podejmując trud cierpienia i doświadczenia:
Panie Jezu, Ty pytasz mnie, za kogo Cię uważam, a ja tak często bezradnie szukam odpowiedzi.
Z wiarą patrzę na Ciebie i pragnę zawsze pamiętać, że jesteś Chrystusem Bożym, który z miłości umarł za mnie. Chcę Cię przyjąć jako Pana i Zbawiciela i uwierzyć w Twoją Zbawczą Miłość. Amen.