„W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Gloria Tibi Trinitas!”

Drodzy Bracia w powołaniu kapłańskim,

Drogie Osoby życia konsekrowanego,

Drodzy Bracia i Siostry!

Znak krzyża, czyniony z wiarą, jest wyznaniem wiary w Boga w Trójcy Świętej Jedynego. To wyznanie wiary jest także nawiązaniem do szczególnie ważnego momentu w naszym życiu, jakim jest chrzest święty, przez który  zostaliśmy uwolnieni od grzechu pierworodnego i włączeni do zbawczej społeczności Kościoła. Kościół jest ludem zjednoczonym jednością Ojca i Syna, i Ducha Świętego, czyli wspólnotą zgromadzoną w imię Trójcy Świętej.

Od dawien dawna, w naszej polskiej i katolickiej obrzędowości znakiem krzyża rozpoczynane były czynności dnia codziennego. Rolnik pracujący w polu, matka piekąca chleb czy rozkrawająca bochenek chleba, sportowiec podejmujący próbę osiągnięcia dobrego wyniku, uczeń stający do ważnego egzaminu, dziecko wstępujące na nową drogę życiową, czy ktoś rozpoczynający daleką, niebezpieczną podróż samochodem i budzący w sobie intencję szczęśliwej drogi – czynią ten właśnie znak i wypowiadają te słowa.

Bóg w Trójcy Świętej Jedyny zaprasza nas do wędrówki ku zbawieniu, którym jest On sam. Dziś, w uroczystość Trójcy Świętej, znakiem krzyża i wyznaniem wiary w Boga w Trójcy Świętej Jedynego rozpoczynamy naszą wspólną wędrówkę we wspólnocie naszej Archidiecezji, która jest cząstką nowego narodu wybranego.

Z woli Ojca Świętego Franciszka będziemy wspólnie realizować nasze życiowe powołania. Papież Franciszek zaleca, aby wędrówka biskupa z wiernymi miała szczególny charakter: /niech pasterz/ „niekiedy stanie z przodu, aby wskazać drogę i podtrzymać nadzieje ludu, innym razem zwyczajnie stanie pośród wszystkich ze swą prostą i miłosierną bliskością, a w pewnych okolicznościach powinien iść za ludem, aby pomóc tym, którzy zostali z tyłu” /„Evangelii Gaudium” n. 31/.

U początku tego pielgrzymiego trudu chciałbym, jako Pasterz posługujący w Archidiecezji Przemyskiej, naznaczyć was wszystkich znakiem Krzyża Świętego. Do udzielania błogosławieństwa zachęca nas autor natchniony: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem” (Lb 6, 24-26).

W dzisiejszym świecie, tak skomplikowanym, pełnym rażących niesprawiedliwości i krzywd, jakże aktualna jest zachęta św. Piotra Apostoła: „Nie oddawajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie. Przeciwnie zaś błogosławcie. Do tego jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo” (1 P 3, 9).

Z serca błogosławię i dziękuję Ks. Arcybiskupowi Józefowi za przykład umiłowania spraw Bożych i Kościoła katolickiego, zarówno w wymiarze diecezjalnym jak i powszechnym.

Niech Boże błogosławieństwo spocznie w gorliwym sercu Ks. Biskupa Stanisława i umocni go w trudzie pasterskiego posługiwania.

Z serca błogosławię kapłanom diecezjalnym i zakonnym – tym, którzy tak często mają okazję przekazywać wiarę w tajemnicę Trójcy Świętej, czyniąc znak krzyża nad wiernymi. Proszę Was o wierne realizowanie swego powołania kapłańskiego, na wzór świętych kapłanów naszej archi­diecezji – św. Jana z Dukli, św. Andrzeja Boboli, św. Józefa Sebastiana, bł. ks. Jana Balickiego, bł. ks. Bronisława Markiewicza, błogosławionych Augusta i Michała Czartoryskich. Bądźcie głosicielami Słowa Bożego, wytrwałymi szafarzami sakramentów świętych, animatorami różnych, ożywiających wiarę w naszych parafiach grup duszpasterskich.

Alumnom Wyższego Seminarium Duchownego błogosławię, życząc wzrostu duchowego w wędrówce ku realizacji powołania kapłańskiego.
Niech będą błogosławione wszystkie osoby życia konsekrowanego, realizujące swój charyzmat i służące codziennie Panu Bogu i ludziom.

Błogosławieństwo Boże niech spocznie na wszystkich rodzinach Archidiecezji. Niech owocem tego błogosławieństwa będzie miłość, wierność i uczciwość małżeńska. Oby w naszych rodzinach nie było bolesnych napięć, rozdarcia, bezrobocia, alkoholizmu i innych nieszczęść; by nie pustoszały piękne polskie domy, a młodzi we własnej Ojczyźnie mogli realizować swoje marzenia i budować jej przyszłość. Znak Krzyża Świętego niech będzie składany na czołach dzieci i młodzieży przez rodziców. Niech rozwijają się na drodze wiary i przejmują chrześcijańskie dziedzictwo naszej ochrzczonej przed tysiącem lat Ojczyzny.

Szczególne pozdrowienie kieruję ku młodym ludziom, którzy szukają dla siebie właściwego miejsca w Kościele.  Zapraszam Was do włączenia się do grup duszpasterskich – Ruchu Światło-Życie, Ruchu Apostolstwa Młodzieży, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Szkolnych Kół „Caritas”. Stoi przed wami aktualne wezwanie do zaangażowania w zbliżających się Światowych Dniach Młodzieży w Archidiecezji i w Krakowie. Miejcie odwagę także odpowiedzieć na zaproszenie Jezusa do pójścia za głosem powołania kapłańskiego czy zakonnego.

Z pokornym błogosławieństwem pochylam się nad bezrobotnymi, chorymi, cierpiącymi duchowo i fizycznie. Proszę Was, ofiarujcie Wasze cierpienie i poczucie osamotnienia w intencji zbawienia nas wszystkich.

Mimo geograficznej odległości błogosławię tym, którzy przebywają  z dala od Ojczyzny na tzw. emigracji zarobkowej. Niech Dobry Bóg ustrzeże Was od utraty wiary i pozwoli wrócić do domu rodzin­nego. Czujcie się potrzebni dla swoich rodzin i dla Kościoła.

Boże błogosławieństwo niech dotknie łaską nawrócenia tych, którzy obecnie są oddaleni od Boga i Kościoła. Niech Dobry Łotr – patron naszej Archidiecezji, wyprosi nam wszystkim łaskę nawrócenia.

Przyjmując błogosławieństwo w imię Trójcy Świętej, idźmy razem i wytrwale ku Bogu, który jest miłością.

W naszej wspólnej wędrówce prośmy o pomoc Maryję, poznającą w scenie Zwiastowania tajemnicę Trójcy Przenajświętszej: „Bądź pozdrowiona, Córko Boga Ojca, bądź pozdrowiona, Matko Syna Bożego, bądź pozdrowiona, Oblubienico Ducha Świętego, Sanktuarium Trójcy Przenajświętszej”.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn i Duch Święty!

+ Adam Szal

Arcybiskup Metropolita Przemyski