„<<Niewiasto, oto syn Twój>>. Następnie rzekł do ucznia: <<Oto Matka twoja>>. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”.

Dziś w sposób niezwykły są dobrane czytania. Ewangelia opisuje scenę pod krzyżem. Oto Jan otrzymał Matkę Najśw. za swoją Matkę. Maryja była tą, która już pod krzyżem została napełniona Bożym duchem. Ona przyniosła Apostołom w Wieczerniku Jezusa i była tą która jako pierwsza przyjęła Zesłanie Ducha Świętego. Po Wniebowstąpieniu Jezusa dla Apostołów przyszedł najtrudniejszy czas – wcielić w życie to co mówił Jezus, to czego nauczał i do czego zachęcał. I dlatego Maryja chce wypełnić Testament Jezusa z pod krzyża i wraca z uczniami do Wieczernika, albo modlić się o dary i charyzmaty Ducha Świętego.

A oni trzymają się Tej, która pozwoli im przeżyć trudną codzienność w budowaniu i umacnianiu wiary. Tam gdzie są narodziny, tam musi być matka.

I dlatego Maryja jako Matka Kościoła mogła się przyglądać, jak uczniowie raczkują niczym nieporadne małe dzieci na drodze wiary, a potem patrzy na to jak mężnieją i wychodzą po Zesłaniu Parakleta i z odwagą głoszą Wielkie Dzieła Boże!. Pokora Maryi  nie pozwala Jej przejąć władzy nad grupą Apostołów ale stanąć w cieniu, jak aktor drugie planu pamiętając o tym, że to Jezus jest najważniejszy a Jego matka ma wspierać swoją modlitwą, radą, doświadczeniem
i obecnością Mistyczne Dzieło Syna – czyli Kościół.

W przededniu Święta Matki patrzymy na naszą Niebieską Matkę, i chcemy jej wskazówki, porady dla nas jej dzieci. A  Ona ma Program Matki dla dzieci.

W Jej zachowaniu nie ma nic nadzwyczajnego. Maryja zawsze prowadzi nas do Jezusa. Jej zachowanie i słowa urastają tu do rangi symbolu. Przedstawiają Jej program dla nas na całe życie. Zatem jak mamy postępować? Zwraca się do nas tymi samymi słowami, które wypowiedziała do sług na Weselu w Kanie Galilejskiej, kiedy zabrakło nagle wina: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Jej program to bezgraniczne Zawierzanie swego życia Bogu i czynie  tylko to, co możemy, ufając, że Jezus dokona reszty. Jezu Ty się wszystkim zajmij! Jezu ufam Tobie! A Jezus – Jej Syn przyjdzie nam z pomocą i nie zostawi nas sierotami. Zapraszajmy Maryję do naszego życia i otwierajmy Jej drzwi naszych serc, aby nasza Mama zawsze była z nami.

Maryjo Matko Kościoła, dziękuję Ci za Twoją troskę o wspólnotę braci i sióstr i zapraszam do swojego serca. Umacniaj mnie na drodze zjednoczenia z Twoim Synem i spraw, abyśmy potrafili jak Ty pod krzyżem trwać w wypełnianiu swoich obowiązków. Amen.

„Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu”.
Św. Łukasz – Ewangelista i autor Dziejów Apostolskich wskazuje, że Zesłanie Ducha Świętego miało miejsce w Dniu Pięćdziesiątnicy – czyli jednego z najważniejszych świąt w kalendarzu żydowskim, przypadało pierwszego dnia po 7 tygodniach od Paschy – czyli najważniejszego ze świąt, stąd też nazwy: Pięćdziesiątnica – czyli Święto Tygodni. W tym dniu wspominano wydarzenie na Synaju, kiedy Mojżesz otrzymał od Boga kamienne tablice z Dekalogiem. Apostołowie po Wniebowstąpieniu trwają na modlitwie i skupieniu oczekując na przyjście Ducha Pocieszyciela.
„ Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru… Ukazały się im też jakby języki ognia…” Wiatr, ogień  i wichura są symbolami potęgi Boga. Uczniowie zalęknieni i zamknięci w Wieczerniku, z obawy przed Żydami, teraz wychodzą na ulice i z odwagą głoszą „Ewangelię – wielkie dzieła Boże”.
„I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić”.   Święto Pięćdziesiątnicy było ważnym świętem pielgrzymkowym, ponieważ do Jerozolimy przybywali  „pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem” i nagle usłyszeli orędzie o Zmartwychwstałym Panu w zrozumiałym dla siebie języku. Dotąd tego nie rozumieli, ale teraz wszystko zostało im przekazane i wytłumaczone. Obietnica została wypełniona. Stało się jasne, co Jezus miał na myśli kiedy przed Wniebowstąpieniem mówił do uczniów: „Gdy przyjdzie Paraklet, którego ja wam pośle od Ojca, Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy”.
Jezus nazywa go Parakletem. W starożytności Parakletos to inaczej adwokat, który występował w imieniu oskarżonego. Duch Święty zatem jest naszym obrońcą, adwokatem i pocieszycielem, który w chwilach próby przychodzi nam z wybawieniem. Kim zatem jest Duch Święty i gdzie możemy rozpoznać jego działanie?
Są dwa istotne miejsca w których ma swoje terytorium działania Duch Pocieszyciel. Pierwszym jest  człowiek poddany jego prowadzeniu. On nad nami czuwa i do każdego z osobna przemawia, ale żeby Go usłyszeć, musimy spotkać  się z Nim na modlitwie. On uczy prawdy o naszym życiu. Daje nam dobre natchnienia w realizacji naszego powołania. Dzięki Jego darom możemy wykonać zadania, które Bóg nam przygotował. Dlatego otwórzmy się na światło Ducha Świętego, nie ograniczajmy w działaniu i każdego dnia prośmy Go o dary i charyzmaty, którymi może nas umocnić. Znany ewangelizator w Stanach Zjednoczonych, prowadzący programy religijne w telewizji amerykańskiej, począwszy od lat 50-tych –  Abp Fulton Sheen pisze, że istnieje różnica między człowiekiem, który napędza łódź na morzu tylko wiosłami a człowiekiem który płynie żaglówką, napędzaną przez wiatr. Podobnie zachowuje się dusza , która żyjąc darami Ducha św.  napędzana jest przez Boga a nie przez własny rozum. Drugim miejscem Jego działania jest żywy Kościół – to Duch Święty go ożywia i umacnia poprzez Słowo Boże i sakramenty święte. Świat który odrzuca Słowo Boże i Sakramenty święte – odrzuca samego Boga, tak naprawdę skazuje człowieka na samotność i  duchowe wyniszczenie.
Kardynał Ratzinger –czyli papież Senior Benedykt XVI napisał: „Przez działanie Ducha Św. Bóg wszedł do naszej samotności i ją zakończył. Dlatego odpowiedzialnością chrześcijan jest uobecnianie w świecie Boga jako jedynej siły, która może obronić człowieka przed zniszczeniem siebie samego”.
Duch Święty jest szczególnie potrzebny nam dzisiaj, kiedy świat niczym pociąg Pendolino mknie na swoistego rodzaju zatracenie Duch tego świata wdziera się dziś z impetem do Kościoła. Tak wielu pokusom ulegamy. Zamazują się granice pomiędzy prawdą i fałszem, pomiędzy dobrem i złem.
Dziś trwa nieustannie potyczka dobrego ducha z duchem złym. Dlatego w tym dzisiejszym dniu, świadomi, że Duch Pocieszyciel ma moc nas uzdrowić i przemienić, wzywajmy Ducha Św. na ratunek. Niech oświeca zagubionych, przekonuje świat o grzechu i na nowo budzi sumienia do opamiętania się i do walki ze złem
Duchu Święty, przyjdź! Rozpal moje serce ogniem Twojej miłości.
Oświeć swoim światłem moje sumienie.
O Duchu Św. Dawco daru mądrości, oświecaj mnie.
O Duchu Św. Dawco daru rozumu, pouczaj mnie.
O Duchu Św. Dawco daru rady, kieruj mną.                                                                                                                   O Duchu Św. Dawco daru mocy, umacniaj mnie.
O Duchu Św. Dawco daru umiejętności, rozpraszaj moją nieświadomość.
O Duchu Św. Dawco daru bojaźni Bożej, oswobódź mnie od wszelkiego grzechu.
O Duchu Św. Dawco pokoju, obdarz mnie pokojem.                                                                                       Błagam Cię, Duchu Święty Boże, udziel mi mocy, abym w każdej chwili mego życia kierował się dobrocią i życzliwością, słodyczą i wiernością, cierpliwością i miłością, radością i wyrozumiałością. Amen.

„Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu”.
Św. Łukasz – Ewangelista i autor Dziejów Apostolskich wskazuje, że Zesłanie Ducha Świętego miało miejsce w Dniu Pięćdziesiątnicy – czyli jednego z najważniejszych świąt w kalendarzu żydowskim, przypadało pierwszego dnia po 7 tygodniach od Paschy – czyli najważniejszego ze świąt, stąd też nazwy: Pięćdziesiątnica – czyli Święto Tygodni. W tym dniu wspominano wydarzenie na Synaju, kiedy Mojżesz otrzymał od Boga kamienne tablice z Dekalogiem. Apostołowie po Wniebowstąpieniu trwają na modlitwie i skupieniu oczekując na przyjście Ducha Pocieszyciela.
„ Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru… Ukazały się im też jakby języki ognia…” Wiatr, ogień  i wichura są symbolami potęgi Boga. Uczniowie zalęknieni i zamknięci w Wieczerniku, z obawy przed Żydami, teraz wychodzą na ulice i z odwagą głoszą „Ewangelię – wielkie dzieła Boże” .
„I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić”.   Święto Pięćdziesiątnicy było ważnym świętem pielgrzymkowym, ponieważ do Jerozolimy przybywali  „pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem” i nagle usłyszeli orędzie o Zmartwychwstałym Panu w zrozumiałym dla siebie języku. Dotąd tego nie rozumieli, ale teraz wszystko zostało im przekazane i wytłumaczone. Obietnica została wypełniona. Stało się jasne, co Jezus miał na myśli kiedy przed Wniebowstąpieniem mówił do uczniów: „Gdy przyjdzie Paraklet, którego ja wam pośle od Ojca, Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy”.
Jezus nazywa go Parakletem. W starożytności Parakletos to inaczej adwokat, który występował w imieniu oskarżonego. Duch Święty zatem jest naszym obrońcą, adwokatem i pocieszycielem, który w chwilach próby przychodzi nam z wybawieniem. Kim zatem jest Duch Święty i gdzie możemy rozpoznać jego działanie?
Są dwa istotne miejsca w których ma swoje terytorium działania Duch Pocieszyciel. Pierwszym jest  człowiek poddany jego prowadzeniu. On nad nami czuwa i do każdego z osobna przemawia, ale żeby Go usłyszeć, musimy spotkać  się z Nim na modlitwie. On uczy prawdy o naszym życiu. Daje nam dobre natchnienia w realizacji naszego powołania. Dzięki Jego darom możemy wykonać zadania, które Bóg nam przygotował. Dlatego otwórzmy się na światło Ducha Świętego, nie ograniczajmy w działaniu i każdego dnia prośmy Go o dary i charyzmaty, którymi może nas umocnić. Znany ewangelizator w Stanach Zjednoczonych, prowadzący programy religijne w telewizji amerykańskiej, począwszy od lat 50-tych –  Abp Fulton Sheen pisze, że istnieje różnica między człowiekiem, który napędza łódź na morzu tylko wiosłami a człowiekiem który płynie żaglówką, napędzaną przez wiatr. Podobnie zachowuje się dusza , która żyjąc darami Ducha św.  napędzana jest przez Boga a nie przez własny rozum. Drugim miejscem Jego działania jest żywy Kościół – to Duch Święty go ożywia i umacnia poprzez Słowo Boże i sakramenty święte. Świat który odrzuca Słowo Boże i Sakramenty święte – odrzuca samego Boga, tak naprawdę skazuje człowieka na samotność i  duchowe wyniszczenie.
Kardynał Ratzinger –czyli papież Senior Benedykt XVI napisał: „Przez działanie Ducha Św. Bóg wszedł do naszej samotności i ją zakończył. Dlatego odpowiedzialnością chrześcijan jest uobecnianie w świecie Boga jako jedynej siły, która może obronić człowieka przed zniszczeniem siebie samego”.
Duch Święty jest szczególnie potrzebny nam dzisiaj, kiedy świat niczym pociąg Pendolino mknie na swoistego rodzaju zatracenie Duch tego świata wdziera się dziś z impetem do Kościoła. Tak wielu pokusom ulegamy. Zamazują się granice pomiędzy prawdą i fałszem, pomiędzy dobrem i złem.
Dziś trwa nieustannie potyczka dobrego ducha z duchem złym. Dlatego w tym dzisiejszym dniu, świadomi, że Duch Pocieszyciel ma moc nas uzdrowić i przemienić, wzywajmy Ducha Św. na ratunek. Niech oświeca zagubionych, przekonuje świat o grzechu i na nowo budzi sumienia do opamiętania się i do walki ze złem
Duchu Święty, przyjdź! Rozpal moje serce ogniem Twojej miłości.
Oświeć swoim światłem moje sumienie.
O Duchu Św. Dawco daru mądrości, oświecaj mnie.
O Duchu Św. Dawco daru rozumu, pouczaj mnie.
O Duchu Św. Dawco daru rady, kieruj mną.

O Duchu Św. Dawco daru mocy, umacniaj mnie.
O Duchu Św. Dawco daru umiejętności, rozpraszaj moją nieświadomość.
O Duchu Św. Dawco daru bojaźni Bożej, oswobódź mnie od wszelkiego grzechu.
O Duchu Św. Dawco pokoju, obdarz mnie pokojem.

Błagam Cię, Duchu Święty Boże, udziel mi mocy, abym w każdej chwili mego życia kierował się dobrocią i życzliwością, słodyczą i wiernością, cierpliwością i miłością, radością i wyrozumiałością. Amen.