«Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe ».
Charakterystyczne w dzisiejszej Ewangelii jest odniesienie do przyszłości. Jezus nieustannie podkreśla swój związek z Ojcem i misję Ducha Świętego po wniebowstąpieniu. Wraz z odejściem Jezusa nie skończy się dla uczniów czas poznawania Boga. Dopiero światło krzyża i powstania z martwych Zbawiciela oraz dar Ducha Świętego umożliwią im poznanie pełnej prawdy. Każde kolejne pokolenie chrześcijan także potrzebuje otwierania się na dary Ducha, aby w zmiennym świecie dostrzegać trwałą obecność Chrystusa. Dlatego też Arcykapłańska modlitwa Jezusa jest szczególnym objawieniem tajemnicy Trójcy Świętej.
W historię XVII-wiecznej Polski wpisał się bardzo mocno starosta bydgoski i chorąży poznański – Władysław, Michał Skoraszewski.
Znany był ze swej wielkiej odwagi i ofiarnej służby Ojczyźnie-
przez 40 lat brał udział w walkach ze Szwedami, Moskalami, Turkami i Tatarami. Znana była jego prostota i szczera pobożność; modlił się żarliwie, zachowywał posty, za poległych zamawiał Mszę Św., znany był z dobroci wobec chłopów, a z sąsiadami żył w zgodzie i przyjaźni. Jego dewizą było: „Dość mały kącik, a wolne sumienie, bez grzechu życie i dobre mienie”. Kiedy w 1683 roku król Jan III Sobieski przygotowywał wielka wyprawę przeciw Turkom pod Wiedniem, Skoraszewski był bliski śmierci.
Był smutny, że jako dogorywający starzec musi gnuśnieć w domu, leżeć na łóżku, a nie na koniu, w boju, w walce za Ojczyznę.
Po śmierci odnaleziono tekst pięknej modlitwy, który pozostawił po sobie, a którą najczęściej odmawiał jako gorliwy czciciel Trójcy Przenajświętszej: „ Panie Boże Wszechmogący, Ojcze, Synu i Duchu Święty w Trójcy jedyny Boże, bądź przeze mnie, lichego stworzenia, teraz pochwalony i pobłogosławiony po stokroć tysięcy milionów i więcej razy i nie odrzucaj mnie od oblicza twego Boskiego, abym widzeniem Twoim cieszył się na wieki”.
Trójca Przenajświętsza to fundamentalny dogmat chrześcijaństwa, który głosi, że Bóg istnieje jako jedna, jedyna istota, ale w trzech odróżnialnych osobach.
Jeden Bóg, trzy osoby: Ojciec, Syn Boży -Jezus Chrystus i Duch Święty. Te trzy osoby są równymi i współistniejącymi, ale nie są trzema oddzielnymi bogami.
Równość i współistnienie: Każda z trzech osób jest równa i współistnieje
z pozostałymi.
Odróżnialność: Chociaż są jednością, osoby Trójcy są odróżnialne:
Bóg Ojciec: Jest Stworzycielem nieba i ziemi.
Syn Boży Jest Zbawicielem świata.
Duch Święty: Jest Pocieszycielem, Parakletos – czyli adwokat, obrońca, doradca, pomocnik – posłany przez Ojca w imię Chrystusa.
Trójca Święta jest istotnym elementem w chrześcijańskim rozumieniu Boga i Jego relacji do świata.
Określenie: „Bóg jeden w Trójcy Osób” oznacza Trójjedyność i chodzi tutaj o wyrażenie niewysłowionej tajemnicy Bożego życia.
Pięknie to wyrażają słowa dzisiejszej Prefacji:
„Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jedynym jesteś Bogiem, jedynym jesteś Panem; nie przez jedność osoby, lecz przez to, że Trójca ma jedną naturę… wyznając prawdziwe i wiekuiste Bóstwo wielbimy odrębność Osób, Jedność w istocie i równość w majestacie”.
Dziękując Bogu za Dar Trójcy Świętej prośmy gorąco, abyśmy w naszej postawie uwielbienia oddawali zawsze cześć Jedynemu Bogu, obecnemu w trzech Osobach:
Duchu Święty, który pochodzisz od Ojca i Syna, prowadź Kościół ku pełnej prawdzie. Głoś nam obecność Ojca i Syna w świecie i czasach, które nie chcą Was znać. Naucz nas uwielbić Jedynego Boga w Trzech Osobach. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.