„Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka”.
Jezus który widział zatrwożonych i pełnych rozpaczy Apostołów, w momencie jego pojmania w Ogrodzie Oliwnym, jego niesłusznego oskarżenia, skazania na śmierć i ukrzyżowania, oraz niepewnych po jego zmartwychwstaniu, chce przekazać swoim uczniom – także nam – że na wszystkie niepewności i obawy jedynym lekarstwem które On nam pozostawił jest Pokój serca, który jest owocem miłości Chrystusowej do wszystkich ludzi na całej ziemi. Dlatego Jezus zapowiada przyjście Ducha Św.: „A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”.
Duch posłany przez Ojca i Syna, on otworzy ich oczy, napełni ich serca i umysły odwagą i pomoże im w budowaniu pokoju. W Piśmie Świętym oraz w każdym objawieniu się Boga słyszymy: „Nie lękaj się, nie bój się”. Bóg zawsze przychodzi z darem pokoju, którym napełnia nasze serca. Ten pokój nie jest dziełem ludzkiej inteligencji, ale owocem przyjęcia Ducha Świętego. To dlatego mówimy, że pokój zamieszkuje w nas. Drogą do posiadania tego pokoju jest życie nauką Jezusa. A to nie może się dokonać bez miłości. Bóg pragnie, byśmy żyli Jego nauką, gdyż tak jak zakochanemu największy trud poniesiony dla ukochanej osoby wydaje się łatwy i oczywisty, tak samo w nauce Bożej nie ma nic trudnego dla tego, kto kocha. Kościół zawsze był orędownikiem pojednania i stał na straży budowania pokoju. Patrząc na nauczanie poszczególnych papieży, możemy to zauważyć. Dziś świętujemy razem z druhami strażakami z OSP Nozdrzec, którzy jak Piotr mimo słabości narażają swoje życie, poświęcając się często dla innych i ratując innych. Kiedy jest jakiś wypadek drogowy czy pożar, to rozpoczyna się zakrojona na szeroką skalę akcja ratownicza gdzie na miejsce zdarzenia wysyła się policję pogotowie ratunkowe, straż pożarną, czy Ratowników GOPR-u, którzy mają za zadanie ratować zagrożonego człowieka. A czynią to z miłości i odpowiedzialności za drugiego człowieka.
Chcemy popatrzeć na przykład budowania pokoju przez postawę ofiarnej miłości i poświęcenia dla Boga i ludzi Jest nim Wasz Patron – Św. Florian z Lauriacum – żołnierz i urzędnik cesarza rzymskiego, męczennik. żył pod koniec III wieku naszej ery, w prowincji rzymskiej Noricum (obecnie środkowa Austria), w młodości rozwijał karierę wojskową. Według legendy już jako dziecko, ugasił pożar domu, a jako święty uratował węglarza, który wpadł do żaru, ale zdążył westchnąć imię Floriana. Wsławił się tym, że pospieszył z pomocą uwięzionym przez namiestnika rzymskiego chrześcijanom. Został za to strącony z kamieniem u szyi do rzeki Anizy. Kult Świętego Floriana rozpowszechnił się w XV w. Jego relikwie sprowadzono do kościoła, pod jego wezwaniem, który zbudowano w Krakowie.
Święty Florian jest uznawany za patrona strażaków ze względu na legendy i tradycje związane z jego męczeństwem i walce z ogniem. Według tych historii, Florian miał pomagać ludziom w pożarach, a jego ofiarność i odwaga w starciu z żywiołem stały się symbolem dla strażaków na całym świecie. Był swego rodzaju orędownikiem pokoju i sprawiedliwości, za to oddal swe życie. Niech jego przykład będzie zawsze dla Was wzorcem do naśladowania i budowania niezłomnej postawy służenia Bogu i bliźnim
w duchu miłości. Życzymy Wam Druhowie Strażacy, abyście byli zawsze to formacją która ma największe zaufanie społeczne
w naszym narodzie i abyście nigdy go nie zawiedli. Abyście nigdy nie zapominali, że służąc i pomagając ludziom w trudnych sytuacjach życiowych: pożarach, powodziach, kataklizmach, wypadkach komunikacyjnych śpieszycie z troską i odpowiedzialnością, aby innym nie stała się większa krzywda, aby ich ratować, a przede wszystkim ratować ludzkie życie. Amen.