Drodzy pracownicy służby zdrowia, rodziny opiekujące się chorymi!
Wprawdzie ostatnie dni naszej codzienności naznaczone są troską wyrażaną przez rodziców, nauczycieli i wychowawców o zdrowie oraz wychowanie dzieci i młodzieży, a także wspomnieniem wielu wydarzeń historycznych, związanych z bohaterską walką o wolność naszej Ojczyzny, jednak wobec trwającej pandemii i niepewności jutra, nie możemy i nie chcemy zapominać o Waszej codziennej posłudze dla ratowania życia i zdrowia każdego człowieka.
Papież Franciszek, w Orędziu papieża Franciszka na XXVIII Światowy Dzień Chorego (2020 r. pkt.3), zauważa, że: W dzieło przynoszenia ulgi chorym braciom wpisuje się działalność pracowników służby zdrowia: lekarzy, pielęgniarek, personelu pomocniczego, administracji placówek sanitarnych, wolontariuszy, którzy, wykonując swoje zadania zgodnie z kompetencjami, pozwalają odczuć obecność Chrystusa, który ofiaruje pociechę i troszczy się o chorą osobę, opatrując jej rany. Realizując powołanie, będące służbą życiu, zwłaszcza zagrożonemu przez chorobę i wymagającemu specjalistycznej opieki, dajecie nam poczucie bezpieczeństwa oraz nadzieję na powrót do zdrowia.
Wraz z kapłanami, osobami życia konsekrowanego oraz wiernymi Metropolii Przemyskiej, dziękujemy Wam za ofiarną służbę i dyspozycyjność wyrażaną w gotowości niesienia pomocy chorym i cierpiącym. Nasza wdzięczność nie wynika jedynie z sytuacji pandemii i związanej z nią zagrożeń. Dostrzegamy Waszą codzienną i niestrudzoną pracę w wielu innych przestrzeniach troski o ludzkie życie. Dziękujemy Wam za to, że przez czynną miłość, ukazujecie posługę leczenia i pielęgnacji, która polega nie tylko na profesjonalnym wykonywaniu czynności medycznych, ale także na słuchaniu chorego, rozmowie z nim i duchowym towarzyszeniu w drodze ku wieczności. Jak sądzimy, lekcja cierpienia, którą przeżywa zarówno pacjent jak i personel medyczny, staje się dla nas wychowawczym „podręcznikiem” czytania ludzkiej przemijalności oraz kształtowania postawy miłości miłosiernej, czyli ofiarnej i okazywanej z poświęceniem. Czasem jedno słowo, uśmiech, milcząca obecność mogą okazać się dla chorego bardzo pomocne w długim niekiedy procesie powrotu do zdrowia i sił. Z relacji kapelanów szpitalnych, którym również dziękujemy za kapłańską posługę, dowiadujemy się, że nie brakuje osób pracujących w służbie zdrowia, które wspierają swoich podopiecznych modlitwą, zanoszoną wraz z nimi przy szpitalnym łóżku. To piękne świadectwo wiary!
Pragniemy również zauważyć i podziękować wszystkim osobom z wielu rodzin, wolontariuszom, którzy podejmują troskę o chorego przebywającego w domu rodzinnym lub wspólnym miejscu rodzinnego zamieszkania. Pamiętajcie drodzy opiekunowie: uczestniczycie w drodze krzyżowej Waszej mamy, taty, kogoś bliskiego. Pomagacie im w dźwiganiu cierpienia, bólu, niedogodności. Niekiedy spieszycie im z pomocą, jak św. Weronika na drodze krzyżowej Jezusa, a innym razem, jak Szymon, nieco wystraszeni i zmęczeni. Nie należy jednak zapominać, że każda forma pomocy choremu i cierpiącemu, to ocieranie oblicza cierpiącego Chrystusa i – z Jego zapewnienia – otrzymacie za to nagrodę, gdyż wasze czyny miłości i dobroci pośpieszą za Wami i staną się zadatkiem na wieczne szczęście.
Dziękując za troskę o nasze zdrowie, prosząc o posługę samarytańskiej miłości wobec chorych, cierpiących z serca Wam błogosławimy i zapewniamy o pamięci modlitewnej.
abp Adam Szal, metropolita przemyski
bp Jan Wątroba, biskup rzeszowski
bp Marian Rojek, biskup zamojskolubaczowski
Przemyśl, Rzeszów, Zamość 4 września 2020 r.