Ewangelia wg św. Łukasza 21,20-28.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą. Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane. Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni. Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą. Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Zapowiedź spustoszenia Jeruzalem przez pogan spełniła się.
Świątynia jerozolimska, duma Izraela, została doszczętnie splądrowana i zniszczona.
Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa otworzyły nowy rozdział w dziejach ludzkości.
Apostołowie wyszli poza Naród Wybrany, aby głosić Ewangelię całemu światu.
Doświadczyli wielu prześladowań, ale nie ugięli się, a ich krew wydała obfite owoce.
Każde cierpienie przeżywane w łączności z Chrystusem nabiera duchowego wymiaru i przynosi owoce.
Dlatego, gdy spotykają nas jakiekolwiek cierpienia, fizyczne bądź duchowe, nie zatrzymujmy ich dla siebie, ale ofiarujmy je Chrystusowi jako ofiarę za tych, którzy nie potrafią cierpieć.