Panie Jezu, tak mówisz dziś, zatroskany o nasze życie wieczne. W dziele zbawienia chcesz mieć w nas oddanych ci pomocników. Potrzebujesz nas do głoszenia Ewangelii potrzebujesz ludzi do sprawowania  sakramentów świętych i do pasterskiej troski o ludzi, bo za nas oddałeś swoje życie na krzyżu. Wielbimy Cię Panie Jezu, zatroskany o nasze zbawienie i wzywający nas  do modlitwy o we i liczne powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Udziel Ducha Świętego chłopcom i dziewczętom – ludziom młodym,  aby w swoim sercu odczuli dotknięcie Twojej łaski i odpowiedzieli  na Twoje powołanie do  służby Bogu i ludziom. Panie Jezu, Ty uświadamiasz  swoim uczniom, że są przez Ciebie wybrani i posłani do ludu, aby głosić Dobrą Nowinę. Dobrze przyjęci czy też odrzuceni uczniowie mają z mocą zapowiadać nadejście Królestwa Bożego. Misja ma być pozbawiona nawet pozorów szukania wygody czy dobrego przyjęcia oraz jakiejkolwiek interesowności Największą radością dla uczniów nie jest spektakularna moc nad złymi duchami, ale posiadanie natury dzieci Bożych. Dlatego Panie mówisz do nich: „Idźcie! Oto posyłam was, jak owce między wilki”. Misjonarze niosą Boży pokój, który rodzi się z przebaczenia, z wyrzeczenia się jakiejkolwiek przemocy. a zakaz zabierania na wyprawę misyjną jakichkolwiek zabezpieczeń uczy składania całej ufności w Bogu.
Panie, pośród świata, który pogrążony jest w szukaniu przyjemności,ufa mocy bogactwa, prowokuje wojny, uczyń ze mnie Twego misjonarza i poślij tam, gdzie Ty chcesz, abym niósł Twój pokój, miłość i przebaczenie.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Uroczystość Świętych Apostołów: Piotra i Pawła uświadamia nam, że Kościół jest zbudowany na fundamencie Apostołów, a jego głównymi filarami są dzisiejsi patronowie: Piotr i Paweł. Choć pochodzili z różnych rodzin, mieli diametralnie różne przygotowanie do misji apostolskiej, byli tak różni w sposobie zachowania i postępowania, to jednak Kościół czci ich w Jednej Uroczystości.
 Piotr – prosty rybak z Galilei, przyprowadzony przez swego brata Andrzeja do Jezusa, staje się skałą, czyli czymś trwałym i mocnym. Na tej prawdzie opiera się pewność, że Piotr nas jednoczy wokół Chrystusa.
„Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą”. Z postanowienia Chrystusa Piotr stał się fundamentem całej wspólnoty kościelnej i na nim Zbawiciel zbudował swój Kościół. Jako pierwszy papież otrzymuje od Chrystusa władzę rozstrzygania i zarządzania Jego Kościołem na ziemi. Ale ma też świadomość, że to Bóg stoi na czele Kościoła,
a wybrani przez Niego pasterze to tylko narzędzia w ręku Pana.
Paweł – pochodzący z greckiego Tarsu, gorliwy faryzeusz o starannym wykształceniu, znający języki obce,  był zajadłym przeciwnikiem chrześcijan. Dopiero po nawróceniu pod Damaszkiem, staje się gorliwym wyznawcą Chrystusa oraz najprężniej działającym Apostołem Narodów – głoszącym Ewangelię wśród pogan.
Świadomy zbliżającej się śmierci, jest bardzo spokojny o swoją duchową przyszłość i z nadzieją oczekuje na spotkanie z Jezusem w wieczności:
„W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, Sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego”.
To dla nas prawdziwa lekcja gotowości na spotkanie z Bogiem, kiedy staraliśmy się przejść przez życie uczciwie i wiernie, wypełniając swoje zadania i obowiązki.
Naszą modlitwą i naszą ofiarą wspieramy  papieża Leona XIV i Stolicę Apostolską, bo chcemy dać świadectwo, że należymy do wspólnoty Chrystusowego Kościoła, jesteśmy duchowo zjednoczeni z głową tego Kościoła i czujemy się także za niego odpowiedzialni:
Panie Jezu Chryste, chcę mieć swój udział w misji tworzenia Kościoła. Obdarz mnie swoją mocą, jak obdarzyłeś Piotra i Pawła w dziele głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu. Niech Twoja łaska nas umacnia i stale nam towarzyszy. Amen.