Homilia na Uroczystość Zesłania Ducha Św. – 20 maja 2018

„Kiedy nadszedł Dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu”

Zesłanie Ducha Świętego, opisane przez Św. Łukasza w Dziejach Apostolskich jest wyjątkowym znakiem mocy i siły Ducha Pocieszyciela – Trzeciej Osoby Boskiej, pochodzącej od Ojca i Syna, a który zstępuje na Apostołów, aby ich umocnić w wierze, w głoszeniu i przepowiadaniu Dobrej Nowiny o Zbawieniu.

„Ukazały się języki z ognia” – Duch Św. jest Darem osobistym, którego otrzymuje każdy wierzący, ale jest zarazem darem udzielanym we wspólnocie: sakramenty chrztu – otrzymuje dziecko we wspólnocie rodziców i chrzestnych, bierzmowanie – otrzymuje kandydat, ale we wspólnocie innych kandydatów i świadków, którzy ich wspierają modlitwą i obecnością.

„Wszyscy zaczęli mówić obcymi językami…” – Dar języków sprawił, że Apostołowie, prości ludzie zaczęli głosić wielkie dzieła Boże w różnych językach, przez to stali się zrozumiali dla innych. I dziś także Duch Św. działa przez dar języków tzw. glosolalia, spoczynek w Duchu Św., oczyszczenie przez łzy, śmiech i radość, dary poznania, uzdrowienia od wszelkich dolegliwości.

„Otwarły się drzwi Wieczernika – Wszyscy głoszą Wielkie Dzieła Boże”
Nagle zatrwożeni dotąd Uczniowie Pańscy, którzy pouciekali i zostawili samego Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, umocnieni darami z wysoka, nie boją się, otwierają drzwi Wieczernika na oścież i z wielką odwagą, mocą i determinacja idą i głoszą mocą Ducha Św., przez co stają się bardzo skuteczni w dziele przekazywania Dobrej Nowiny o zbawieniu. Apostołowie doskonale zrozumieli, że każdy człowiek uczy się prawdziwej wiary przez całe życie.
Jeśli staramy się żyć blisko Boga, dojrzewamy w poznaniu siebie i świata w świetle wiary. Odkrywamy, że poznawanie Boga jest największą przygodą życia. W dojrzewaniu wiary Bóg nie zostawia nas samych. Duch Święty czuwa zarówno nad każdym z nas, jak i nad całą wspólnotą wierzących.
Duch Święty działa w Kościele przez znaki sakramentalne: takie jak chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, kapłaństwo i małżeństwo. Sprawia, że trwamy w jednej wierze. Uczy nas boskiego sposobu porozumiewania – języka miłości. Dba, byśmy rozumieli poznawaną prawdę i wciąż objawia nam Chrystusa. „Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi! Tej Ziemi!” Jan Paweł II tak mocno wołał o światło i dary Ducha Świętego, uświadamiając nam, że prawdziwa moc Ducha Pocieszyciela rodzi się z postawy wytężonej i ufnej modlitwy. To jest także nasza droga dzisiaj, kiedy wzywamy Jego wstawiennictwa.
Jak powinna wyglądać moja nasza postawa wobec działania Ducha Świętego w moim życiu
– proś o dary Ducha Pocieszyciela – aby cię umacniał i prowadził swoim światłem przez życie;
– pragnij osobistego spotkania z nim – jak wędrowiec pragnie wody na pustyni;
otwórz się na działanie Ducha Świętego – aby mógł dotykać twego serca i przemieniać je nieustannie.
Przybądź, Duchu Święty, Duchu Prawdy i poprowadź mnie do całej prawdy. Wlej w moje serce miłość i spraw, bym coraz bardziej upodabniał się do Chrystusa. Amen.